Opinie -

Stop wat IS groot maakt!

Als het parlement groen licht geeft, dan zal België met zes F-16's vanuit Jordanië deelnemen aan de 'coalition of the willing'. Die is grotendeels samengesteld uit landen die IS en andere radicale jihadi's hebben gefinancierd en bewapend, en wier onderdanen met de hulp van NAVO-bondgenoot Turkije de afgelopen jaren de grens richting Syrië overstaken om te helpen een kalifaat op te richten.

woensdag 24 september 2014 13:50
Spread the love

Het is dus met deze bondgenoten dat we ‘luchtoperaties’ (wellicht
luchtbombardementen) zullen uitvoeren om – in de naïeve woorden van John Kerry, VS-minister van Buitenlandse Zaken – IS te ‘elimineren’. Daarmee
waagt ons land zich drie jaar na de oorlog in Libië aan een nieuw
militair avontuur.

Een ezel….

De feiten lijken zich te herhalen. Het quasi-voltallige parlement
steunde de Belgische deelname aan de NAVO-luchtbombardementen tegen
Libië. Ondertussen is duidelijk gebleken dat die meer problemen hebben
gecreëerd dan opgelost. Libië is in een grote chaos beland. Ver van onze
camera’s vielen er de afgelopen maanden vele honderden doden. Radicale
islamisten die voorheen konden rekenen op de luchtsteun van Belgische
F-16’s en andere NAVO-bondgenoten, zijn aan een opmars begonnen. Pikant
detail is dat Qatar deze islamisten van wapens voorziet, wapens die
Qatar onder meer in Europa heeft aangekocht. Volgens een VN-rapport van
april 2013 werd Libië overigens een belangrijke draaischijf voor
illegale wapentrafieken naar tal van conflictgebieden.

Zelfde verhaal in Afghanistan. Jarenlang werden daar honderden
miljarden dollars in de oorlog geïnjecteerd, maar de Taliban zijn niet
verslagen. Integendeel.

Een ezel stoot zich niet tweemaal aan dezelfde steen – maar dat gaat
blijkbaar niet op voor onze beleidsverantwoordelijken. Na Afghanistan,
Irak en Libië, is het moeilijk om nog veel geloof te hechten aan de
effectiviteit van dit soort van brutale militaire interventies. Het
bombarderen vanop veilige afstand, waarbij altijd onschuldige
slachtoffers vallen, en het bewapenen van dubieuze groepen op het
terrein om het vuile werk te doen, die allerlei oorlogsmisdaden
plegen: deze strategie werkt niet! Erger, militaire interventies,
wapenleveringen en oliedollars uit de Golf hebben groot gemaakt wat we
nu pretenderen te willen bestrijden.

Een ‘coalitie van daders’

Wat doet België aan de zijde van de VS en de reactionaire Golfstaten
die aan de basis liggen van de rotzooi in Irak en Syrië? Was het niet de
VS die met zijn illegale invasie en bezetting van Irak het klimaat
heeft geschapen waarin eerst Al-Qaeda en vervolgens IS konden gedijen?
Nu is de grootmacht begonnen met luchtbombardementen in Syrië, zonder
VN-mandaat en zonder rekening te houden met de politieke gevolgen die we
bij eerdere interventies konden vaststellen.

Een belangrijke
Syrische ‘gematigde’ rebellengroep, Harakat Hazm, die in deze campagne tegen IS als één van de eersten Amerikaanse wapens mocht ontvangen,
veroordeelde op zijn Facebookpagina de Amerikaanse luchtaanvallen, omdat
deze zowel het regime van al-Assad als de islamistische extremisten
sterker maken. Volgens verschillende bronnen maakten de recente
Amerikaanse bombardementen in Syrië verschillende burgerslachtoffers
onder wie minstens twee kinderen (in Idlib). Bij elk bombardement dreigen
er nieuwe burgers gedood te worden en daarmee zal ook het ongenoegen
stijgen waarop IS net teert voor zijn rekruteringen.

Daarmee zijn we meteen aanbeland bij de vraag die te weinig gesteld
wordt en waar meteen een deel van de oplossing ligt: hoe is het mogelijk
dat IS kon uitgroeien tot een zo machtige en efficiënte militie?

Het recept als kwaal

Ten eerste halen de IS-strijders hun motivatie uit de haat voor het
‘normloze’ westen, die toeneemt naarmate het zich politiek en militair
verder blijft mengen in de regio op basis van een
twee-maten-twee-gewichtenbeleid. De politieke frustraties zijn groot:
de veroordeling van mensenrechtenschendingen, behalve bij onze
bondgenoten (in de Golf); de Israëlische bezetting, kolonisatie en
blokkade van Palestina; de oorlog in Afghanistan, Irak, Libië,… Het
valt te vrezen dat een nieuw militair optreden in Irak en Syrië niet
alleen een vorm van symptoombestrijding is, maar van het recept de kwaal
dreigt te maken.

Ten tweede is er de huichelachtige ambivalente houding van een aantal
Golfstaten en Turkije ten aanzien van IS, Jabhat al-Nusra en
konsoorten. Tussen het Saoedische Wahabisme en de ideologie van IS is er
weinig verschil. De eerste is onze bondgenoot, de tweede tegenwoordig
onze vijand. Maar op het terrein is Saoedi-Arabië de belangrijkste
financier en wapenleverancier geweest van radicale jihadi’s in zijn
regionale machtsstrijd met de ‘ketterse’ regimes in Damascus, Bagdad en
Teheran. Nu oogst het land – door Obama in zijn speeches ‘our friend
genoemd – wat het heeft gezaaid.

Turkije heeft zijn grenzen opengesteld
voor Syrië-strijders en massale wapenleveringen. In de nasleep van de
gijzelingsaffaire – de recente vrijlating van 49 Turkse gijzelaars door
IS – zijn er grote vermoedens dat Ankara samenwerkt (of minstens heeft
samengewerkt) met IS. De gijzelaars kwamen vrij op het ogenblik dat IS
een offensief startte tegen Kobani, een Syrisch-Koerdische enclave aan
de grens met Turkije. Klopt de bewering van de Syrische Koerden dat
Turkije voor het transport van de zware wapens voor IS heeft gezorgd?
Wapens die werden ingezet tegen de Koerdische strijders van de YPG (de
Beschermingseenheden van de Syrische Koerden). Turkije is hen liever kwijt
dan rijk omwille van de sterke banden met de PKK, de Koerdische
Arbeiderspartij die als een terroristische organisatie
bestempeld wordt. De Turkse grens staat ook gewillig open voor de oliesmokkel
die zorgt voor de nodige deviezen in de oorlogskas van IS.

Wishful thinking: Amerikaanse wapens voor ‘gematigden’

Een derde reden waarom IS kon uitgroeien tot een zo machtige en efficiënte militie, is de Amerikaanse neiging om er een nog grotere
knoeiboel van te maken, als een gevolg van een mix van wishful thinking,
machtsspelletjes en een foute inschatting van de politieke realiteit. Minister Kerry heeft aangekondigd de
gematigde oppositie in Syrië te bewapenen en te versterken om te
strijden tegen IS. Nonsens, zoals Robert Fisk schrijft in The
Independent
. Op het terrein is het onderscheid tussen ‘gematigd’ en
‘radicaal’ helemaal niet zo helder als de VS-leiders dat zouden willen.
In het verleden zijn vele van deze ‘gematigde’ groepen gewoon
overgelopen naar de radicale jihadisten van IS, Jabha al Nusra of
Ahra-Ash-Sham. Zij domineren inmiddels de gewapende oppositie en boeken
terreinwinst met de geleverde wapens.

De enige krachten die op het terrein daadwerkelijk het verschil maken, zijn allemaal vijanden van de VS en dus kan er geen pact mee gesloten
worden: naast de PKK/YPG gaat het om het regime van Assad, Iran, en de
Hezbollah uit Libanon. Ook al in The Independent stelde
Midden-Oosten-kenner Patrick Cockburn dat er broodnodig een politiek
akkoord nodig is tussen Assad en de politiek sterk verdeelde Syrische
oppositie om het hoofd te kunnen bieden aan de salafistische
fanatiekelingen. Maar de VS zal zoiets niet toestaan want het doorkruist
de desastreus gebleken politiek om te komen tot een regime-wissel in
Syrië. Het is alvast opvallend dat de Amerikaanse luchtbombardementen
niet bedoeld waren om de Koerdische strijders van YPG te hulp te
snellen bij de verdediging van Kobani tegen IS. Zij hebben de klus –
voorlopig met succes – alleen moeten klaren.

De echte Belgische agenda: nieuwe gevechtsvliegtuigen

En België? Onze deelname aan de ‘coalition of the willing’ wordt niet
bepaald door Irak of Syrië maar door een binnenlandse agenda: aantonen
dat de vervanging van de F-16’s broodnodig is en dat ons leger maar in
zijn opdrachten kan slagen als het defensiebudget de hoogte ingaat.
Groenen en sociaaldemocraten lijken in deze val te trappen die de
regeringsonderhandelaars voor hen hebben klaargezet. Als zij de illusie
koesteren dat we met het wondermiddel van bombardementen de zaak daar
even gaan oplossen en levens gaan redden, zijn ze eraan voor de moeite.
Zo’n grote – gecreëerde – chaos krijg je niet in een handomdraai
opgelost.

De slachtoffers die er nu vallen, zijn een gevolg van de
oorlogspolitiek uit het verleden. Als we daar al eens komaf mee zouden
maken, vermijden we nog veel meer leed in de toekomst. Stop wat IS groot
maakt, draai de oorlogskraan dicht!

take down
the paywall
steun ons nu!