(foto Coralie Tripier/IPS)
Opinie, Milieu, België - Anne De Smet

Energie: symptomen bestrijden of het probleem aanpakken?

"Zitten we komende winter zonder stroom?" Dat soort paniek verbreidt zich sinds de verontrustende berichten over de staat van onze kerncentrales. Maar het achterliggende probleem bestaat eruit dat de vraag naar energie te groot is. Daar valt echter een afdoend antwoord op te geven.

woensdag 27 augustus 2014 11:06
Spread the love

De hele discussie rond het
energievraagstuk focust voornamelijk op acties die de bevoorrading kunnen verzekeren. Dat er een te grote vraag bestaat voor een
te klein aanbod, is het achterliggende probleem. Dat wordt echter niet aangepakt. We beperken ons tot symptoombestrijding –  van
noodplannen, afschakelscenario’s tot overlevingstips bij black-outs en ‘Valt uw
gemeente zonder stroom bij harde winterprik?’. Het is dagelijkse kost in de media en op de regeringstafel.  

Waar is de ruimere
context? Het feit dat onze energiefactuur, zeker op
termijn, zal stijgen. Dat vanaf 2016 de 100kWh gratis electriciteit verdwijnt.
Dat we mogelijks afstevenen op een btw-verhoging van aardgas. Dat
Europese lidstaten hun energie-efficiëntie met 30 procent zullen moeten
verbeteren tegen 2030. Dat in Vlaanderen tegen 2021 alle nieuwbouw zal moeten
voldoen aan de BEN-normen.

Ook renovatie ontglipt de dans niet. Tegen 2050
legt Europa immers op dat binnen het bestaande gebouwenbestand (residentieel en
tertiair) een spectaculaire CO2-reductie van -88 tot -91 procent* moet worden
gerealiseerd. Een must als we kijken naar de staat van onze gebouwen in
België. Willen we bovendien de klimaatdoelstellingen halen, dan zullen we nog
ambitieuzer moeten zijn dan wat de huidige regelgeving
voorschrijft.

Maatschappelijk belang

Als je weet dat ons
gebouwpark verantwoordelijk is voor een groot deel van ons energieverbruik en
dat door een energiezuinige aanpak daarvan de gemiddelde vraag drastisch naar
beneden kan worden gehaald. Dat je hierdoor niet alleen fossiele brandstoffen
niet verder uitput maar ook onze afhankelijkheid van buitenlandse spelers
(import) verkleint. Dat je hierdoor niet alleen op individueel niveau (lagere
energiefactuur) voordeel hebt, maar ook het algemeen maatschappelijk belang
dient. Waarom komt dit vandaag dan nauwelijks ter sprake in de hele
energiediscussie?

Omdat het geen
nieuwswaarde heeft. Inderdaad, zaken als passief, zeer energiezuinig bouwen en
hernieuwbare energie zijn niet nieuw. Maar zijn ze daarom minder actueel?  Wil Vlaanderen/België afhankelijk blijven van
de grote (buitenlandse) spelers of nemen we het heft in eigen handen?

Het is
een feit dat je in een zeer energiezuinig huis zo goed als geen verwarming
(en dito elektriciteit) nodig hebt, met behoud van een aangenaam binnenklimaat.
Met het oog op de potentiële black-out bij een zware winter toch enigzsins
relevant, niet? Loont het dan niet de
moeite dit nog eens te belichten? Niet te fel natuurlijk – kwestie van niet
te veel stroom te verbruiken.

Anne De Smet is communicatiemanager Passiefhuis-Platform

*Bron:
rapport d.d. 8/3/2011 van de Europese Commissie ‘A
Roadmap for moving to a competitive low carbon economy in 2050’

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!