Je dochter behoeden voor
verkrachting of seksueel misbruik? Veel Indiase moeders kiezen voor
een snelle uithuwelijking, wat nochtans strafbaar is. “Dan heeft
ze een echtgenoot die voor haar kan zorgen”, zo luidt het.
Basanti Rani (niet haar echte
naam), een boerenvrouw van 33, heeft zopas haar vijftienjarige
dochter Paru van school afgehaald om haar te kunnen uithuwelijken aan
een veertigjarige man. “In een onzeker milieu waar verkrachting
en seksueel misbruik gemeengoed zijn geworden, was dit het beste wat
ik kon doen”, verklaart ze haar beslissing.
“Wie zou nog met haar
willen trouwen als ze verkracht of misbruikt zou worden? Nu heeft ze
een echtgenoot die voor haar kan zorgen.” Deze gedachtengang is
wijdverspreid in India met zijn 1,2 miljard inwoners en is de
voornaamste reden waarom de uithuwelijking van meisjes op jonge leeftijd zo veelvuldig voorkomt in India.
Schending van de mensenrechten
Het VN-rapport Ending Child Marriage – Progress and Prospects toont aan dat,
ondanks strenge wetten tegen kindhuwelijken, India wereldwijd
proportioneel ten opzichte van de totale bevolking de zesde plaats
bekleedt onder landen waar deze praktijken voorkomen.
Het VN-Kinderfonds (UNICEF)
definieert een kindhuwelijk als ‘een verbintenis waar minstens een
van beide partners jonger is dan 18 jaar’. Deze praktijk wordt gezien
als een schending van de mensenrechten. In India trad 27 procent van
de vrouwen die nu tussen 20 en 49 jaar oud zijn in het huwelijk voor
de leeftijd van 15.
Toenemend geweld tegen meisjes
“De patriarchale visie dat
trouwen en kinderen krijgen het ultieme doel is in een vrouwenleven,
speelt hierin een belangrijke rol”, zegt Sonvi A. Khanna van Dasra,
een organisatie die nauw samenwerkt met UNICEF. Het toenemende geweld
tegen meisjes, zowel op het platteland als in de steden, heeft tot
gevolg dat veel families hun dochters uithuwelijken zodra ze de
puberteit bereiken.
Volgens de gegevens van het
Indiase Nationaal Bureau voor Criminaliteit (NCRB, National Crime Records Bureau) steeg het aantal
verkrachtingen met 35,2 procent tot 33.707 in 2013. In Delhi alleen
werden dat jaar 1.441 verkrachtingen gerapporteerd, wat de stad de
bijnaam ‘rape capital’ (hoofdstad van de verkrachtingen) gaf.
Gevangenisstraf
Het rapport van Dasra Marry Me Later – Preventing Child Marriage and Early Pregnancy in India stelt dat het gebruik blijft bestaan door de ‘spiraal van
armoede, lage opleiding en ontwikkeling, ziekte, onderdrukking van
vrouwen en het feit dat deze zaken generatie na generatie worden doorgegeven.”
De Indiase Wet tegen
kindhuwelijken (PCMA, Prohibition of Child Marriage Act) uit 2006 verbiedt nochtans het huwelijk voor
meisjes jonger dan 18 en jongens jonger dan 21 jaar. Er staan hoge
geldboetes en gevangenisstraffen tot 2 jaar op. Ook hulp verlenen aan
een kindhuwelijk is strafbaar.
“Sinds bekend is dat een
kindhuwelijk strafbaar is en financieel verlies voor de familie kan
betekenen, worden er nog maar weinig aangiftes gedaan”, zegt
Khanna. “Er heerst corruptie onder de ambtenaren die op de
naleving van de wet moeten toezien, en de politie grijpt ook niet in
omdat ze ongevoelig is voor het onderwerp.
Volgens het NCRB werden slechts
222 zaken geregistreerd onder de PCMA in 2013, 169 in 2012 en 113 in
2011. In 2012 werden slechts 40 personen effectief veroordeeld.
