Koffi legt uit hoe je besmet geraakt met het virus en hoe je de symptomen kan herkennen. Sinds de eerste gevallen van ebola in Guinee in maart bekend geraakten, heeft hij al honderden van deze meetings gehouden. Hij trekt van dorp tot dorp en komt vaak twee, drie of vier keer terug om zijn woorden kracht bij te zetten.

“Het is hard werken, maar ik denk dat de boodschap pas doordringt bij de bevolking als we over ebola praten”, zegt hij. Zijn collega’s houden dezelfde bijeenkomsten in de andere regio’s in Ivoorkust.

Wild vlees

“We gaan niet wachten tot er een eerste geval bekend is voor we maatregelen nemen”, zei de minister van Volksgezondheid, Raymonde Goudou Coffie, vorige week op een persconferentie.

Twee van de landen die momenteel tegen het ebolavirus vechten, Guinee en Liberia, hebben een grens met Ivoorkust, dus velen vrezen dat dit land het volgende slachtoffer zal worden.

Daarom heeft de Ivoriaanse overheid een aantal preventieve maatregelen genome, zoals de oprichting van detectiecentra en het verbod op het eten van wild vlees (bushmeat), dat wordt beschouwd als een mogelijke verspreider van het ebolavirus.

Krokodil eten

Voor de inwoners van Gueyede is het niet zo simpel om dit te laten. Een groot deel van hun dagelijkse portie proteïnen komt net van de consumptie van bushmeat, zoals van de rietrat, een groot knaagdier.

Het opgeven van deze populaire delicatesse zorgde ervoor dat de Ivorianen hun eetgewoontes moesten aanpassen, wat ze overigens wel deden. De overheid sloot alle markten waar vlees afkomstig van wilde dieren verkocht wordt.

“We mogen wel vis eten maar geen bushmeat. Is krokodil dan wel veilig?”, vraagt het dorpshoofd van Gueyede. Een beetje uit zijn lood geslagen richt Koffi zich tot de regioverpleger. Hij denkt van wel maar zegt dat hij dat in detail zal uitzoeken voor hem.

Familie in Liberia

Maar een aangepast dieet is niet de enige bekommernis, noch is het voldoende om de verspreiding van het virus tegen te gaan, dat in 90 procent van de gevallen dodelijk is en vooral wordt overgedragen via lichaamsvochten.

Tijdens de publieke bijeenkomsten wordt geleerd wat de dorpelingen zullen moeten doen als iemand geïnfecteerd blijkt te zijn. Verder wordt hun uitgelegd waarom het gevaarlijk is om familieleden uit Liberia onderdak te geven.

Sinds de electorale crisis in 2010-2011 zitten nog steeds 50.000 Ivorianen in vluchtelingenkampen in Liberia. Het is moeilijk om hun familie in Ivoorkust gerust te stellen over hun lot.

Een grote grap

Albertine Beh Kbenon van het ebola-coördinatiecomité zegt dat ze eerst dachten dat het allemaal een grap was. Nu neemt ze de dreiging heel serieus en gaat van deur tot deur om mensen in te lichten over het virus.

“Toen ik de berichten van de internationale media hoorde, wist ik dat het serieus was. In Liberia dacht men aanvankelijk ook dat het een grote grap was. Ze dachten dat de overheid loog. Dit heeft hen de das omgedaan. Wij willen niet dat dit hier gebeurt”, besluit ze.