Argentijns president Cristina Kirchner spreekt sympathisanten toe op het binnenplein van het presidentieel paleis Casa Rosada op 31 juli 2014. (foto Casa Rosada)

Argentijnse strijd tegen aasgierfondsen topje van ijsberg

De schuldencrisis in Argentinië leidt tot een bitse strijd tussen de Argentijnse regering en de Amerikaanse ‘aasgierfondsen’. President Kirchner wil niet toegeven. Wereldwijd groeit de druk om deze financiële wanpraktijken te verbieden.

maandag 4 augustus 2014 20:22
Spread the love

De
Argentijnse president Cristina noemde deze praktijk al
“afpersing”. Op 30 juli mislukte een ultieme bemiddelingspoging in New York tussen
vertegenwoordigers van de Argentijnse regering en deze
aasgierfondsen.

“Er is helaas geen regeling getroffen en
Argentinië zal nu in een situatie komen waarbij betaling van
schulden niet meer mogelijk is”, zegt Daniel Pollack, die optrad
als bemiddelaar. “Dit is niet alleen een technische kwestie. Het
is een reële situatie die schade zal toebrengen aan de bevolking”,
dreigde hij.

Ineenstorting
van reserves

Het
probleem, zegt de Argentijnse regering, is niet zozeer het bedrag van
1,5 miljard dollar dat de de aasgierfondsen van Argentinië eisen, als wel de impact die deze betaling zal hebben op het gedrag van andere
schuldeisers.

Alle
andere schuldeisers hebben wel ingestemd met een herschikking van de
schulden en kregen nu al een afbetaling van de Argentijnse staat voor
een totaal bedrag van 539 miljoen dollar. Wat als die nu ook betere
voorwaarden gaan eisen voor de inlossing van de rest van de bij hen
openstaande schuld?

Brutaal
kapitalisme

Fernanda
Vallejos, econoom aan de Universiteit van Buenos Aires, waarschuwt
dat deze situatie elke herstructurering van de schuld van Argentinië
ontmoedigt, om zo “een kleine minderheid” te bevoordelen,
“die gelijkstaat aan het meest brutale gezicht van het
internationale financiële kapitaal”.

Vallejos
pleit voor een internationaal regulerend kader “dat de processen
van schuldherstructurering bewaakt” en “grenzen stelt aan
de absolute deregulering van de financiële markten die staten
overweldigen en bevolkingsgroepen onderdrukken”.

Ondertussen
groeit wereldwijd de consensus onder regeringen en internationale
instellingen dat aasgierfondsen aan banden gelegd moeten worden.
Alejandro Ducraroff, een advocaat gespecialiseerd in bancaire en
financiële zaken, zegt dat “bijna al deze fondsen betrokken
waren bij de internationale financiële crisis die in 2008
uitbarstte, door zeer diverse en vaak regelrecht criminele
speculatiemanoeuvres”. België en Groot-Brittannië zijn de
enige twee landen waar aasgierfondsen vandaag al bij wet verboden
zijn.

“In
theorie verwerpt een groot deel van het ‘formele’ financieel systeem
deze fondsen en beoordeelt ze als niet-verzoenbaar met de ‘ethiek’
van zakendoen”, legt Ducraroff uit. “Men heeft tot nu toe
echter geen enkele concrete stap ondernomen om hun activiteiten te
beperken, die voor een zeer groot deel, via fiscale paradijzen
verlopen”. In dit ethisch debat is de polemiek rond de crisis in
Argentinië maar het topje van de ijsberg.

Default
o no default es más que semántica en Argentina

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!