Meer dan 40 organisaties namen het initiatief voor de betoging ‘Stop Bombing Gaza’, op zondag 27 juli in Brussel. Zij vroegen om een krachtig signaal tegen het geweld dat voornamelijk Gaza teistert. Het doet denken aan een citaat uit Koen Peeters’ Grote Europese Roman: “Wie tekent de definitieve landkaarten van de wereld? Elk land is een ontkenning van een volk en overal van het ene naar het andere zwerven de opgejaagde mensen.”

Brussel stroomt vol. Een massa mensen omarmt de straten, of andersom, ze vloeit en golft, met horten en stoten. De zee ligt vandaag niet aan de kust, maar honderd kilometer landinwaarts. Naargelang de bronnen kwamen 5000 à 10.000 mensen samen voor een beweging. Een optocht van het Noordstation naar Zuid, tegen het ontzettende geweld dat voornamelijk Gaza teistert.

Betogen begint dezer dagen met een selfie. Aan Brussel-Noord deinst het volk het station uit over een lange, brede trap, die uitzicht geeft over de mars die zich verzamelt. Een kleurrijk gebeuren, met vlaggen van de organiserende partijen – vakbonden, Noord-Zuidbewegingen, merendeels links georiënteerde groepen. En veel Palestijnse vlaggen, zowel echte als op de wang geschilderde. Het WK Voetbal leerde het volk wederom wangvlaggen verven.

Het is niet de eerste keer deze maand dat er een pro-Palestijnse betoging plaatsvond in de hoofdstad. Al sinds het begin van de militaire acties van Israël op de Gazastrook, kwamen er mensen samen om tegen de praktijken van het Israëlische leger te strijden; ze verzamelden zich niet alleen in Brussel, maar ook op verschillende plaatsen in België en de rest van de wereld. Sinds de start van de aanvallen is het dodental aan Palestijnse burgers in een maand tijd naar schatting opgelopen tot over de duizend en ruim 6.000 gewonden. Aan Israëlische kant sneuvelden zo’n 36 soldaten.

Breed draagvlak

De organiserende partijen van zo’n betoging geven al een idee van de mensen die erin zullen meestappen. Voornamelijk linkse en Franstalige organisaties riepen op tot een optocht, maar met de ACV en ABVV ook de twee grootste vakbonden van het land. Line De Witte van PVDA+ merkte dat er ook veel protestanten, die niet aangesloten zijn bij een organisatie, meeliepen. “Soms kom je op een betoging en ken je bijna alle gezichten: de vaste militanten”, stelt ze. “Maar nu zie ik ook veel mensen die niet aan een bepaalde organisatie verbonden zijn. Dat geeft aan dat er toch een breed draagvlak is voor het protest.”

Er zijn veel moslims onder de betogers. Strikte moslims houden zich nochtans aan de (laatste dag van de) ramadan, wat afzien moet zijn op zo’n hete zomerdag. Er zijn ook leden aanwezig van de Union des Progressistes Juifs de Belgique. Zij nemen expliciet stelling in tegen het geweld en de disproportionele verhouding van het conflict. Ook in Tel Aviv werd trouwens geprotesteerd. Drieduizend Israëli verzamelden zich zaterdag om de oorlog aan te klagen. In feite is niets van dat alles vanzelfsprekend, als je erover nadenkt.

Een obligaat “V for Vendetta”-masker passeert, en even later staat de betoging stil. Een vijftigtal heethoofden misbruikt, wat een vreedzame bijeenkomst moet zijn, om frustraties uit te werken op aanwezige politieagenten, een aantal ruiten en auto’s. Helikopter en waterkanon verschijnen ten tonele, het oproer wordt in de kiem gesmoord. Frustraties zijn begrijpelijk, maar dat geweld nooit ofte nimmer een oplossing is, had de les van vandaag moeten zijn. Dat zowel heethoofden als reguliere media (met een schromelijk sensatiezoekend ”Pro-Palestijnse betoging loopt uit de hand“) zich daaraan mispakken, is jammer.

Hoofden on hold

Het gebeurt niet elke dag dat zo’n grote groep mensen zich verzamelt om een dergelijke schuifelende beweging in gang te zetten. Een tergende cadans. Een bedevaart van hedendaags preken en prevelen. Uit ongeloof en onbegrip, voor de gruwel die mensen op andere mensen loslaten. Verontwaardigd. Als massa, als mens. Al die hoofden, gedachten, ideeën en dromen, hier en elders, kleine en grote zorgen, even on hold gezet. Even de vraag naar het “reële” nut van zo’n optocht niet stellen.

© 2014 – C.H.I.P.S. StampMedia – tekst: Sakina Elkayouhi & Sam Pless; foto: Yassin Moussalli