De VN-organisatie
die zich toelegt op alle wat te maken heeft met arbeid, houdt elk jaar
rond deze tijd een grote conferentie in Genève. Wat daar allemaal
besproken wordt, kan u volgen op deze blog.

Elk jaar verschijnen
er ook heel interessante rapporten zoals het overzicht van de sociale
bescherming in de wereld. In 1948 sprak de wereldgemeenschap af dat
sociale zekerheid een mensenrecht is. 66 jaar later blijft die
belofte voor de grote meerderheid van de wereldbevolking onvervuld,
zegt Sandra Polaski, vice-directeur-generaal van de IAO.

Meer dan 70 procent
van de wereldbevolking heeft geen recht op sociale bescherming. De
helft van alle bejaarden heeft geen pensioen. Veertig procent kan
geen beroep doen op gezondheidszorg. Slechts 12 procent van de
werklozen heeft een uitkering.

De crisis en vooral
het beleid dat na die crisis werd gevoerd, maakten de situatie alleen
maar erger. In 2012 telde de Europese Unie al 123 miljoen armen. Dat
is 7 miljoen meer dan vier jaar eerder. Het aantal arme kinderen
groeide met 800.000. De IAO wijst er op dat het aantal armen nog met
15 tot zelfs 25 miljoen kan groeien tegen 2025 als Europa dezelfde
koers blijft varen.

“De
verwezenlijkingen van het Europese sociale model, die de armoede
dramatisch deed dalen en die in de periode na de Tweede Wereldoorlog
voor welvaart zorgde, worden onderuitgehaald door
kortetermijnhervormingen”, klinkt het streng.

De landen van de
Europese Unie zijn niet de enige die inzetten op harde besparingen.
In maar liefst 122 landen worden de publieke uitgaven verlaagd. 40
daarvan zijn ontwikkelde landen.

Tegen de stroom

Toch zijn er enkele
landen die tegen de stroom invaren. Brazilië werkt al sinds 2009 aan
een uitbouw van de sociale bescherming. China is goed op weg om alle
ouderen een pensioen te geven. In beide landen werd ook het
minimumloon substantieel verhoogd.

Landen als
Argentinië, Cili en Polen kozen in de jaren ’80 en ’90 voor een
privatisering van hun pensioenstelsels maar keren daar nu op terug.

Het rapport van de
IAO verscheen op hetzelfde moment als de aanbevelingen van de Raad
van de Europese Unie voor alle lidstaten. De Europese Unie houdt de
lidstaten veel scherper in het oog. Nadat ons land vorig jaar nog
ontsnapte aan een boete, mag België dit jaar de strafbank verlaten.
België dook eind vorig jaar onder de 3 procent-norm.

De Raad blijft er
wel op hameren dat België in 2016 een begrotingsevenwicht bereikt.
Voor dit jaar en volgend jaar betekent dat een saneringsoperatie van
4,4 miljard euro.

België krijgt ook
enkele werven voorgeschoteld. Opmerkelijk is dat de Raad van Europa
zelf dat de hervormingen van de voorbije jaren die de
concurrentiekracht moesten verhogen, tenietgedaan zijn door de
inspanningen van onze handelspartners.

Er moet een
hervorming van de belastingen komen. De lasten op arbeid moeten
omlaag maar de optie om de lasten op vermogens te verhogen wordt niet
gegeven.

2020

Volgens Europa moet
ons land de wettelijke pensioenleeftijd koppelen aan de
levensverwachting. De EU laakt de “krachtige bescherming van
insiders” op de arbeidsmarkt. Dat zou de beroepsmobiliteit binnen
en tussen de sectoren afremmen. Het loonoverleg met inbegrip van de
index moet hervormd worden. Op dat vlak is de toon wel wat gematigd. Een afschaffing van de automatische indexering wordt niet
langer gevraagd. Een “hervorming in overleg met de sociale
partners” is voldoende.

Er moet ook iets
gedaan worden aan de files. De EU stelt voor om de gunstige fiscale
behandeling van de bedrijfswagen te herzien en de efficiëntie van
het openbaar vervoer te verhogen.

Ook de andere landen
krijgen gelijkaardige recepten voorgeschoteld. Hoewel de
IAO een organisatie is waarin regering, werkgevers en
werknemersorganisaties een gelijkwaardige stem hebben, worden haar adviezen in de
wind geslagen. De doelstelling van de Europese Unie om tegen 2020 20
miljoen mensen uit de armoede te halen lijkt verder weg dan ooit.