“Hey, Tim, is jou
studiefinanciering binnenkort niet op?”

“Die is allang op, hoezo?”

“Nee maar ik bedoel, dat je
ook niets meer kan lenen, je kan toch maar zeven jaar lenen.”

“He? Nee hoor, je kan toch
tien jaar lenen, ik heb nog vet veel tijd hoor.”

“Nee joh, dat was vroeger
zo, dat heeft de overheid allang veranderd, je hebt zeven jaar en als je een
master doet acht jaar, maar dan kan je niet meer lenen.”

“Echt?! Nee dat kan niet
joh, ik zoek dat wel een keer op ofzo, later.”

Samen zitten we op Tim zijn
kleine studentenkamer, overal liggen half opgegeten boterhammen met pindakaas,
peuken en kleren. Op het scherm voor hem staat een  warboel aan
formules die ik nooit zal snappen. Mijn scriptie was niet zo ingewikkeld,
geloof ik. Maar zo slim als hij ben ik dan ook net niet.

Ik heb iets meer dan 20.000
euro studieschuld na het afronden van mijn Universitaire master. De eerste
jaren van mijn studie probeerde ik het nog te doen van enkel mijn studiefinanciering,
niks bijlenen, veel werken. Uiteindelijk hield ik dit niet vol, mijn studie
leed onder mijn horecawerk, ik liep vertraging op en besloot uiteindelijk gewoon bij
te lenen, zodat ik mijn huur kon betalen, tijd had om te studeren en daarmee
mijn studie snel genoeg kon afronden.

De meeste van mijn vrienden
leenden hun hele studie vol bij de schamele 220 euro per maand, die je krijgt
de eerste vier (inmiddels misschien minder) jaar van je studie. En daarnaast
werkten ze vaak, zodat ze nog eens op vakantie kunnen. Tim is een van
mijn vrienden. Hij is slim, haalt hoge cijfers, maar studeert niet altijd even
snel.

“Claire?! Ze zetten mijn
studiefinanciering opeens stop, en nu heb ik helemaal geen geld meer!”

“Echt? Dat is naar, ik dacht
al dat je binnenkort te lang zou studeren.”

“Nee joh, tien jaar dacht
ik. Ik studeer pas acht jaar ofzo. Hoe moet ik nu mijn scriptie afschrijven? Ik
ben echt super blut.”

“Tja, nou ja, je hoeft pas
over een jaar te gaan terugbetalen, misschien heb je dan wel een baan toch?
Moet je nu even doorwerken gewoon.”

“Weet je hoe hoog mijn
studieschuld is?! Ik kan dat nooit allemaal terugbetalen! Maar daar heb je
gelukkig tien jaar voor, tien toch? Daarna wordt het kwijtgescholden toch?”

“Ehm, ja, dat denk ik wel ja,
en de schuld telt niet mee als je een hypotheek aanvraagt, of hadden ze dat
alweer veranderd? Ik weet het eigenlijk niet zo goed Tim.”

Tim en ik komen tot de
conclusie dat als we dit hadden geweten, we misschien makkelijkere studies
hadden gekozen. Iets wat je snel af hebt. Of we waren gaan studeren in België,
daar is het collegegeld maar 300 euro per jaar ofzo, dromen we. Niet meer dan
1700 zoals hier, voor een eerste studie dan, een tweede studie kost soms wel
9000 euro per jaar. Het schijnt zelfs dat in Scandinavië studeren gratis is,
dan hoef je alleen maar je kamer en wat te eten te betalen, en de kamers in
Noorwegen zijn vast geen 400 euro in de maand voor 12 vierkante meter, zoals in
Utrecht.

Soms ben ik blij dat ik niet
meer studeer, ondanks dat mijn schuld erg hoog is zou hij nu veel hoger worden.
Als het gratis was, dan zou ik nog wel een studie willen doen, iets waar je
werk mee vindt. Maar goedkoper wordt dat studeren niet.

Vandaag praat het kabinet,
daags na de verkiezingen, over de invoering van het sociale leenstelsel. Een
leenstelsel, dat mij niet erg sociaal lijkt. Het betekent dat iedereen zijn
gehele studiefinanciering moet lenen, mensen moeten hun eigen studie gaan
betalen. Gelukkig heb je het ov nog zou je zeggen, lekker gratis reizen, dat
scheelt een hoop geld als je buiten de stad woont, maar ook dat ligt onder
vuur. Afschaffen, dat wilde Groen Links niet, maar alleen buiten de spits
reizen vinden ze wel een goed idee, dan ga je maar wat later naar college.

Dat armere jongeren,
bijvoorbeeld jongeren met laagopgeleide ouders, niet zouden gaan studeren na
deze maatregelen, bleek uit onderzoek. Dat konden Groen Links en D66 niet
toestaan. Van de 800 miljoen die het leenstelsel volgens het regeerakkoord moet
opbrengen, wordt volgens ingewijden 200- tot 300 miljoen direct weer
teruggesluisd naar studenten met arme, en dikwijls laagopgeleide, ouders. Ook
wordt het afschaffen van de beurs voor studenten van weigerachtige of
onvindbare ouders teruggedraaid.

Dus als je echt weinig geld
hebt, en je ouders zijn slome sukkels (bewijs dat maar eens), dan krijg je misschien nog wel die
schamele 220 euro per maand. Maar anders betaal je het studeren gewoon lekker
zelf. Maar dat aflossen dat mag dan wel 30 jaar lang. Niks schuld kwijtschelden
nadat je 10 jaar lang werkeloos bent. Het kabinet geeft de studenten gewoon wat
meer tijd. Dat is wel super aardig van ze…

Al mijn vrienden hebben
studieschulden van boven de 20.000 euro, net als ik. Banen, die vinden we geen
van allen. Stages wel, die doen we volop, om toch maar werkervaring te krijgen.
Met een goed cv krijg je ten slotte wel werk, uiteindelijk. De studenten van de
toekomst, die hebben dadelijk veel hogere schulden, schulden die ze de rest van
hun leven moeten aflossen en die gewoon meetellen bij de hypotheek. Het is
hopen dat de crisis echt voorbij is zoals de regering zegt, want zonder baan
met 30.000 euro studieschuld in een crappy, te duur, huurhuis te zitten, dat
wens ik mijn ergste vijanden niet toe.