in de
smolenski supermarkt

op de
hoek van de tuinring

en de
arbat

heb ik
een potje sprotpaté gevonden

dat
zeven roebel kostte

midden
in een berg

dure

luxeproducten;

op het
potje stond

dat een
van de ingrediënten

parelgerst
was

ik nam

twee
potjes

omdat
ik meende

dat dit
een speciale aanbieding was

voor de
buurtbewoners

die
hier iedere dag

komen
winkelen

maar
die natuurlijk

niet zo
rijk zijn

als die
volgevreten burgermannetjes

die
hier vanuit andere stadsdelen

komen
aanrijden in hun auto’s

om
voorraden in te slaan;

ik nam
de paté

en
begon de rekken

met
producten

af te
lopen:

ik was
nog op zoek

naar
niet al te dure

vis

en ik
keek mijn ogen uit

naar de producten

die
daar op de rekken

lagen

en naar
de tijdschriften

die er
heel vreemd uitzagen

in dat
decor van voedsel

ik liep
daar

zo lang
rond

dat de
bewakers

die de
wacht hielden

om
diefstal te voorkomen

het zat
werden

me in
de gaten te houden

ik vond
het daar nu eenmaal

zo mooi

ik had
het daar

zo naar
mijn zin;

ik
herinner me dat ik

niet
werd afgeleid

door de
andere klanten

omdat
ze mij

niet
interesseerden

er
waren

trouwens

niet zo
veel klanten

onverschillig

bijna
zonder te kijken

stouwden
zij

die
mandjes op wieltjes

vol met
producten

terwijl
ik

met
zorg

en
piëteit

ieder
product onderzocht

en me
overgaf aan de lectuur

van de geraffineerde
benamingen

van die
prachtig verpakte etenswaren,

soms
deden die mijn hoofd duizelen

(er was
bijvoorbeeld een product

met de
naam

‘twee
regenboogforellen’)

ik liep
daar zo lang rond dat

ik
uiteindelijk

ten
prooi viel

aan een
vreemd

gevoel;

het was
een soort

melancholie;

het was

een
akelig soort

verstikkende
melancholie,

een
soort medelijden;

ik
kreeg erg te doen

met die
vissen,

met de
wijn,

enkele
honderden soorten,

die
verkocht werden

in die
winkel,

en met
al die gebakjes,

die
tijdschriften,

die
snoepjes,

die
enorme dozen snoepjes,

die
gigantische stukken vlees,

en vis,

een
tijdlang staarde ik

naar al
die

mooie
domme dure

blingbling

die
daar verspreid lag

op de
rekken

van de supermarkt

en ik
begreep

dat dit
wellicht

de
basisbrandstof was

van
onze maatschappij

(niet
omdat we allemaal

in een
consumptiemaatschappij leven,

maar
gewoon omdat

de rest

entourage
is

terwijl
je van voedsel

kan
zeggen wat je wil

maar
het zijn proteïnen

het is
de basisgarantie

voor
gezinsgeluk en welvaart

in
wezen wordt alles

veroorzaakt
door voedsel,

en
daarom hoeft het

misschien
niet te verbazen

dat
voedsel de oorzaak is

van
gezinnen die uiteenvallen

van
relaties die stuklopen

en van
moorden);

na zo
nog wat rondgelopen te hebben

drong
het besef tot me door

dat
mijn verstikkende gevoel van medelijden

met die
producten

ook een
soort

fetisjisme
was

en ook

een
vorm

van
materialisme;

want
eigenlijk is er geen reden

om te
doen te hebben met de producten

die dat
alles

veroorzaken;

ik
betaalde voor een visfilet

en voor
de twee potjes

van die
verbazingwekkend goedkope paté

die ik
bij mezelf

‘de
paté der armen’ noemde

en toen
ik op straat stond

met die
producten

drong
het tot me door hoe vaak

mijn
afschuw

voor de
grimas van de consumptiemaatschappij

omslaat in
sentimentaliteit

Kirill
Medvedev behoort samen met de feministische punkgroep Pussy
Riot en het kunstenaarscollectief Chto Delat uit Sint-Petersburg tot
de jongere generatie schrijvers en kunstenaars in Rusland die zich
verzet tegen het regime van Vladimir Poetin.

Uit
protest tegen het corrupte en ingedutte literaire milieu in zijn land
kondigde Medvedev in 2003 het einde aan van zijn literaire carrière.
Een jaar later gaf hij ook zijn copyright op, zodat tegenwoordig
alleen nog piraatedities van zijn werk kunnen verschijnen.

Een
paar jaar geleden begon Medvedev in Moskou een eigen uitgeverij, die
voornamelijk door hemzelf verzorgde vertalingen van westerse
marxistische auteurs als Pier Paolo Pasolini, Herbert Marcuse en
Alain Badiou publiceert. Daarnaast speelt hij in de band Arkady Kots,
vernoemd naar de Russische dichter die DeInternationale in het
Russisch vertaalde. Met die band brengt hij teksten van de bekende
Russische ‘kunst-terrorist’ Aleksandr Brene ten gehore.

Kirill
Medvedev. Alles is slecht.
Gedichten–Essays–Acties. Leesmagazijn, 2014.
Vert. uit het Russisch door Pieter Boulogne. Met een inleiding door
Keith Gessen. ISBN: 978-94-91717-09-3. € 19,95.