Leve het stakingsrecht!
Opinie -

Leve het stakingsrecht!

"Het recht om spontaan te staken bij overheidsbedrijven zoals de NMBS wankelt. CD&V, Open VLD en N-VA steken elkaar langs rechts voorbij en dienden daarover een wetsvoorstel in in de Senaat", aldus Vlaams Parlementslid Kurt De Loor (SP.a).

vrijdag 4 april 2014 10:08
Spread the love

Ze verkopen hun voorstel als een
‘verbod op wilde stakingen’, alsof vakbondsmensen werkonwillige
heethoofden zijn die voor het minste akkefietje het hele land
platleggen. N-VA spreekt zelfs van ‘gijzelnemers’. Excuseer? Ja,
u hoort het goed: ‘gijzelnemers’! Een misdrijf waar in ons land
een straf van 20 tot 30 jaar op staat.

Plat populisme van partijen
waar ‘ikke ikke ikke’ al lang geleden boven het collectieve werd
verheven? Of rechtse profileringsdrang in een sociale
race-to-the-bottom in verkiezingstijden? Voor Kurt De Loor, Vlaams
Volksvertegenwoordiger voor sp.a is het welletjes geweest: “De
waarheid wil haar (stakings)rechten terug!”

Als syndicalisten bij Ford Genk of
het Gentse ArcelorMittal terecht de band stilleggen omdat duizenden
collega’s dreigen hun job te verliezen of omdat ze het beu zijn dat
de managers loonsopslag krijgen terwijl zij het moeten stellen met
een loonstop in een bedrijf dat miljoenen winst maakt, staat het hele
land als één man achter de vakbonden.

Het klassieke verhaal van
twee maten en twee gewichten. Arbeiders in de fabriek mogen staken.
Liefst met veel toeters en bellen aan de fabriekspoort, dat levert
mooie beelden op in het journaal… en verder hebben we er geen last
van!

Maar bij de spoorwegen, De Lijn of
Bpost? Dat is voor CD&V, N-VA en Open VLD een ander paar mouwen!
Heeft mijn treinconducteur een probleem met zijn baas, dan is dat
zijn zaak, niet die van mij. Ik verwacht van hem dat hij kaartjes
knipt en mij ten gepaste tijde laat weten dat mijn vervoersbewijs
bijna vervallen is.

Als mijn treinbestuurder een probleem heeft is
het nog meer zijn eigen zaak. Ik ken hem niet, zie hem nooit. Ik
verwacht enkel dat hij mij van Brussel naar Zottegem brengt en liefst
op tijd. Maar o wee als mijn werkgever het in zijn hoofd krijgt om
mijn loon te herbekijken of als hij durft meedelen dat de financiële
crisis ervoor zorgt dat er dit jaar geen premies zullen zijn. O wee
als hij het in zijn hoofd haalt om in mijn bijzijn het woord
‘loonstop’ uit te spreken! Dan zullen mijn medepassagiers op de
trein het geweten hebben: ik leg het werk neer! Met MIJN sociale
verworvenheden sol je niet. Het diepdroevige rechtse verhaal van ikke
ikke ikke…

Onder de noemer
‘minimumdienstverlening’ kleden CD&V, Open VLD en N-VA met
hun voorstel het stakingsrecht verder uit. Het is duidelijk: in de
rechtse agenda staat de uitholling van het stakingsrecht weer met
stip op één. Werknemers worden vogelvrij verklaard. De media draagt
met plezier haar steentje bij.

Wat herinnert u zich nog van de
laatste staking bij Swissport vorig jaar? De onmenselijke werkdruk
bij de bagageafhandelaars die dagelijks tot 40 ton moeten verslepen?
De rugpijn? De artrose? Of de enorme stapels valiezen die niet
afgehandeld werden en die dagenlang de luchthaven van Zaventem
sierden?

Vandaag staakt een deel van de chauffeurs van De Lijn in
Oost-Vlaanderen. Ik kijk al uit naar de beelden in het journaal van
reizigers die enigszins gepikeerd op een bus staan te wachten. De
kans dat u te horen krijgt waarom de chauffeurs dan wel het werk
neerleggen is klein.

Ik geef het u toch even mee. De chauffeurs
staken tegen de besparingsplannen van de directie. Er wordt zodanig
beknibbeld op de uitgaven dat bussen kapot gaan en daardoor kan uw
buschauffeur u niet op tijd en in een veilige bus op uw bestemming
brengen. En dat wil hij! En u toch ook? Perceptie is alles.

Het is al te gemakkelijk om
woordvoerder te spelen van de verongelijkte treinreiziger die bij een
mogelijke staking bij het spoor niet op zijn werk raakt. Het is al te
gemakkelijk de vakbonden te herleiden tot gijzelnemers die er een
waar genoegen in scheppen om mensen te gijzelen. En het is al
helemaal te gemakkelijk om te goochelen met de term ‘wilde staking’
en zo syndicalisten af te schilderen als cowboys die graag van
vandaag op morgen vuurtje-stook doen en al vlaggend het hele land
platleggen.

De waarheid wil haar rechten terug! Vakbonden gaan niet
over één nacht ijs bij het beleggen van een staking. Staken is vaak
het laatste middel in een mislukt proces van onderhandelen, als
druppel na druppel de emmer vol- en overgelopen is, als er geen
andere optie meer is. Gaan we treinbegeleiders echt verbieden om het
werk neer te leggen als een collega een trein eerder in elkaar
geslagen werd? Gaan we buschauffeurs echt verplichten om te blijven
rijden als enkele straten verderop een collega aangevallen werd?
Staken is een recht. Het is uw recht, maar ook het mijne en ook dat
van het personeel van NMBS, de Lijn of Bpost.

Kurt De Loor is Vlaams Parlementslid voor de SP.a

take down
the paywall
steun ons nu!