Een grote groep mensen
verzamelde zich afgelopen donderdag voor het stadhuis van Antwerpen om actie te
voeren voor een beter woonbeleid.
Met deze actie wil het
Antwerps Platform Wonen de aandacht vestigen op het woningtekort. Betaalbare, kwalitatief goede huisvesting vinden is voor steeds meer gezinnen
moeilijk.
Het Antwerps platform wonen
werkte samen met organisaties 1/3 is de max en Ieders Stem Telt. Naast de politici hadden de organisatoren soep klaarstaan en een pop-up immokantoor geopend voor het stadhuis.
Betaalbare woonruimte
Het werd al snel duidelijk
dat het vinden van fatsoenlijke betaalbare woonruimte nagenoeg onmogelijk is.
Willem-Frederik Schiltz
(Open Vld) was een van de politici die zich de afgelopen inzetten voor een
familie zonder woonruimte. Hij ondervond aan den lijve hoe moeilijk het was om
iets te vinden.
Schiltz: “Het is heel
moeilijk om een weg te vinden in alle verschillende regels en zonder
huursubsidie is het onmogelijk om slechts een derde van de inkomsten aan huur
uit te geven.”
Uiteindelijk vond hij
mogelijk woonruimte voor zijn gezin, al is het nog wachten op bevestiging. En
nog is de woonruimte vrij klein voor een hele familie.
Vooral als je geen internet
tijd hebt, of gewoon weinig tijd (omdat je bijvoorbeeld taallessen Nederlands volgt) is het bijna geen doen om iets te vinden. “ Het is extreem tijdrovend werk, en sociale
huisvesting? Vergeet ‘t maar”, aldus Schiltz.
Persoonlijk drama
De verhalen die tijdens de
betoging naar voren kwamen waren schrijnend. Zo sprak ik I. (16). Hij schaamt
zich voor zijn huidige woning vol schimmel. Vriendjes durft hij niet mee naar
huis te nemen, laat staan een meisje. Ook privacy is in zijn huis ver te
zoeken. Hij deelt een kamer met zijn jongere broertje. Gevraagd wat zijn ideale
woonsituatie zou zijn zegt hij dromerig: “Een eigen kamer”. Hij en zijn familie
staan al acht jaar op de wachtlijst voor een sociale woning, maar tot nu toe lijkt
de situatie vrij uitzichtloos.
Ook Walter (61) droomt van
een echt huis. Jaren was hij dakloos, nu heeft hij eindelijk iets gevonden.
Toch is zijn situatie verre van ideaal. “Aan de buitenkant lijkt het mooi, maar
van binnen staat het op instorten.” Walter helpt volop mee met de actie en zet
zich in voor daklozen, omdat hij weet hoe erg het is.
Maatregelen
Dit zijn geen uitzonderingen, zeg Annick De Rop, woordvoerster van het Antwerps Platform Wonen. Het
aanbod is zeer schaars, vooral voor gezinnen. De vraag blijft stijgen terwijl
het aanbod daalt, vooral in de private sector. En dat terwijl mensen met een
goede woning veel beter meekomen in de samenleving. Ze hebben een betere
fysieke en geestelijke gezondheid en zijn vele malen gelukkiger. “De woonbonus
moet in de toekomst naar de mensen die het echt nodig hebben”, besluit ze haar
verhaal.
Bij de actie komt één ding naar voren. Wachttijden moeten korter en mensen moet een kans
geboden worden op een goede thuissituatie. Zonder dat is de kans enorm groot dat ze
in armoede verzanden en dat is voor niemand goed.
