Wereldsolidariteit heeft andere katten te geselen dan in de media
deelnemen aan welles-nietesspelletjes die berusten op halve
waarheden en insinuaties. Maar als er een boek wordt aangekondigd met
de titel Een zuil van zelfbediening, dan worden we, of we nu willen of niet,
mee in de modder getrokken.

Met het woord “zuil” raak je
immers de ganse Christelijke Arbeidersbeweging, van top tot basis,
van vrijwilliger tot beroepskracht, van jong tot oud – en wat
Wereldsolidariteit betreft: van Noord tot Zuid.

Over de inhoud van het boek kan en wil
Wereldsolidariteit zich niet uitspreken, die wordt afgeschermd tot
aan de persconferentie vandaag 31 maart. Maar het recente verleden
doet ons sterk vermoeden dat het een opsomming is van gegevens om de stelling te staven die door de titel wordt geponeerd. Aan de basis van deze vorm van literatuur ligt het selectief bijeenbrengen van gegevens. Deze
kunst heeft niet tot doel om de lezer te voorzien van een correct en
genuanceerd beeld van de realiteit.

Beheer

Wereldsolidariteit, en haar werking in Noord én Zuid, is een
levende getuige van het feit dat “de zuil” meer is dan geld, meer
is dan een dossier over financieel beheer, meer is dan een spel om de
stem van de Vlaming. Wereldsolidariteit in de letterlijke zin van het
woord, ontwikkelingssamenwerking dus, staat in de ranking van
prioriteiten van burgers in ons land niet bij de top drie.

Toch kiest de Christelijke Arbeidersbeweging al meer dan veertig jaar voor
de effectieve realisatie van internationale solidariteit: door het
opzetten van sensibiliserende en educatieve activiteiten, door een
communicatiestrategie in de bewegingsbladen, door gezamenlijke
campagnes en politieke acties en door het samenbrengen van de nodige
middelen hiervoor.

Structurele solidariteit is weinig zichtbaar, maar heeft alles te
maken met de basisbeginselen van een arbeidersbeweging die er zich
van bewust is dat we in Vlaanderen en België niet op een eiland
leven, dat er (steeds meer) interdependentie is tussen de
arbeidsvoorwaarden (en dus levenskwaliteit) in Noord en Zuid. “Als
hun loon niet stijgt, daalt het onze”, mag dan een boutade zijn,
het is de kern van de zaak van de globalisering.

Mondiale antwoorden

Solidariteit
betekent in dit kader: versterking van het middenveld in het Zuiden
en samen met hen wegen op (internationaal) beleid. Vorming,
opleiding, uitwisseling, samenwerking, een rol opnemen in
internationale organen, zijn hiervoor de tools.

“Enkel dankzij internationale samenwerking was het mogelijk om de
arbeid van miljoenen huisbedienden te laten erkennen als “werk”,
als een job met arbeidsrechten. Dit op de agenda krijgen van de
Internationale Arbeidsorganisatie en een bindende conventie laten
stemmen, is een huzarenstuk dat alleen mogelijk was door wereldwijd
samen te werken.” (Chetan Chandran – National Domestic Workers Movement – India)

Dit engagement is niet te becijferen en er is meer voor nodig dan
geld alleen. Het is een consequente keuze vanuit de overtuiging dat
de mondiale uitdagingen waarmee de wereld vandaag geconfronteerd
wordt ook mondiale antwoorden vereisen.

Bescherming

Voor Wereldsolidariteit is de Christelijke Arbeidersbeweging een
zuil van onderlinge bijstand en solidariteit. Het zijn niet toevallig
ook de bouwstenen van onze sociale bescherming, de beste bescherming
tegen ongelijkheid, uitsluiting en crisis. Wereldsolidariteit is het
engagement van die beweging om de strijd voor deze verworvenheden te
internationaliseren.

“In tijden van crisis is internationale solidariteit nog
belangrijker. In mijn land heeft 56% van de mensen geen enkele vorm
van sociale bescherming, internationale solidariteit laat ons toe om
hen te organiseren om een minimum aan verzekering en diensten te
organiseren.” (Altagracia Jimenez, Amussol, Dominicaanse Republiek)

Omdat elke man of vrouw, waar ook ter wereld, recht heeft op
werk. Op een inkomen dat hem/haar toelaat om waardig te leven en
kinderen een toekomst te bieden. Omdat alle werknemers, waar ook ter
wereld, dreigen hun rechten te verliezen in de race to the bottom van
mini-jobs, minimum inkomens, en minimale sociale zekerheid.

Hart

Er zal
veel kracht van veel samenwerking nodig zijn om de multinationale
economie enig respect voor haar werknemers bij te brengen. En om dit
af te dwingen zijn sterke en vrije vakbonden nodig.

“Een sterke band met partners als Wereldsolidariteit in het Noorden
is voor ons van levensbelang. De solidariteitsbrieven naar aanleiding
van de repressie en zelfs moord op vakbondsmilitanten gebruiken we om
onze overheid te tonen dat we niet alleen staan. Voor onze militanten
en de getroffen families zijn deze brieven een hart onder de riem.” (Victoriano Zacarias, CGTG, Guatemala)

Laat ons hopen dat de lezers van Een zuil van zelfbediening wel nuances kunnen aanbrengen en dat het vele zinvolle werk van vrijwilligers en
partnerorganisaties niet onderuit wordt gehaald door een
beschadigingsoperatie. Of is het opkomen voor economische, sociale en
culturele mensenrechten wereldwijd ook een vorm van zelfbediening?

Andre Kiekens, directeur Wereldsolidariteit.