Klimaat, Broeikaseffect, Scientific American, Klimaatveranderingen - Stein

‘Klimaat-doel voor 2100 gefaald tegen 2036’

donderdag 20 maart 2014 23:40

Spread the love

Deze week publiceerde het populair-wetenschappelijke Scientific American een artikel waarin de opzienbarende conclusie wordt getrokken dat de grens van 2°C, die door politici als richtwaarde is genomen voor de maximaal toelaatbare opwarming tegen het jaar 2100, al rond het jaar 2036 zal worden bereikt.^[1]

Schrijver van het stuk is professor Mann, de wetenschapper achter de wereldberoemde ‘hockeystick-curve’^[2] (die de plotselinge verhoging van de globale temperaturen sinds het begin van de industriële revolutie ten opzichte van de eeuwen daarvoor toont). Voor deze nieuwe studie gebruikt hij schattingen voor de ECS – Equilibrium Climate Sensitivity, een maatstaf voor de gevoeligheid van het klimaat onder invloed van CO2, dus hoeveel het klimaat opwarmt bij een bepaalde hoeveelheid in de atmosfeer – die zijn gepubliceerd in het laatste IPCC-rapport en liet hij klimaat-modellen los op deze waarden, om te bepalen wanneer de 2°C-grens ten opzichte van pre-industriële tijden wordt bereikt. Bij de meest realistische schattingen voor de ECS kwam hij zoals vermeld uit op het jaar 2036 – bij de meest conservatieve schatting die het rapport opgaf werd deze grens bereikt rond 2046, dus niet veel later.

In lijn met andere studies

Dit is in lijn met een studie die in januari werd gepubliceerd in het zeer gerenommeerde Nature^[3] en een andere studie van NASA die afgelopen week uitkwam en werd gepubliceerd in Nature Climate Change^[4], die beide op een verhoging van 6°C uitkomen tegen 2100. Bij dit alles vergeleken is de 3.9°C die het IPCC als meest realistisch stelt wel erg conservatief – waarbij kan worden opgemerkt, dat genoemde studies pas verschenen na publicatie van het recentste IPCC-rapport, waarin deze studies dus niet in overweging zijn kunnen nemen. Een kritiek die professor Mann hier levert, is dat het IPCC te veel rekening zou houden met de ‘klimaat-hiaat’ van de afgelopen 15 jaar – de stagnatie in de verhoging van globale temperaturen sinds 1998, wat recent wordt geweten aan tijdelijke opslag van warmte in de oceanen die waarschijnlijk spoedig weer vrij zal komen en waarmee derhalve nauwelijks rekening dient te worden gehouden.^[5] Een teken aan de wand is het feit, dat het zelfs de grootste klimaat-sceptici in een recent rapport niet lukt om zoveel wetenschappelijke data te schrappen, dat het klimaat nog bij veilige temperaturen blijft.^[6]

Problemen steeds dichterbij

Hierbij moet worden opgemerkt, dat 2°C als ‘veilig’ vooral politiek gekozen is en door wetenschappers reeds als desastreus is neergezet. Kortgeleden nog werd een andere wetenschappelijke studie gepubliceerd, die 1°C opwarming ten opzichte van pre-industriële temperaturen als ‘veilige’ limiet stelt^[7] – iets wat volkomen onrealistisch is als streven, aangezien we heden ten dage al aan 0.8°C zitten. Wat die studie dan ook vooral aangeeft, is dat we momenteel al in heel gevaarlijk gebied zitten: het is niet meer louter toekomst-muziek, het is niet meer louter ‘voor een volgende generatie’. Klimaat-problemen zijn dichterbij dan we nu durven vermoeden, zegt dan ook een gelekt VN-rapport.^[8] En mooi tekenend werd dit recent neergezet door de overstromingen afgelopen maanden in Engeland en tegelijk de publicatie in Nature Climate Change dat we nog veel meer last zullen krijgen van overstromingen.^[9]

Dit alles contrasteert met het trage handelen van wereldleiders, die pas rond 2015 met een beleid willen komen dat vanaf 2020 in werking treedt. Alle CO2 die nu wordt uitgestoten, wordt pas binnen honderden jaren afgezet in de oceanen en zorgt intussen voor extra opwarming.^[10] Een beleid vanaf 2020, hoe rigoreus ook, kan daarom weinig meer voorkomen tegen 2036 en we zouden dan ook de wedstrijd reeds verloren hebben, voordat de nieuwe tactiek voor het spel wordt voorgesteld.