Toen in 2003 het eerste nummer van rekto:verso verscheen, kondigde het nieuwe blad zich met een zelfironische knipoog aan als ‘het zoveelste cultuurtijdschrift van Vlaanderen’. Acht mid-twintigers wilden met het nieuwe tijdschrift het gat vullen tussen de cultuurbijlagen van de kranten (breed, maar niet altijd diep) en de bestaande kunsttijdschriften voor ofwel theater ofwel beeldende kunst ofwel literatuur (diep, maar veel minder breed).

Rekto:verso gelooft in een én-én-verhaal: kunst én samenleving, hoog én laag, met kritische beschouwingen over alle cultuurtakken, van film en muziek tot zelfs strips en televisie. Wel zal je in rekto:verso nooit snelle recensies lezen. Dit cultuurblad belicht een nieuwe roman of een nieuwe film graag als een uiting van een bredere kwestie: een maatschappelijk debat of een nieuwe tendens in de kunsten, of een signaal van hoe politiek, economie of sociale zaken ons leven bepalen. Kunstenaars hebben daar soms een verrijkende visie op.

Kunst en culturele praktijken staan voor rekto:verso niet los van het leven. Het zijn geen bezigheden voor na de kantooruren. Ze drukken uit hoe het er in de wereld aan toegaat, en hoe kunstenaars en het cultuurbeleid daarmee omgaan. De baseline van het tijdschrift is niet toevallig ‘de toestand is kritiek’. Daarom zegt de missie van rekto:verso: ‘Als tijdschrift voor cultuur en kritiek willen we bereiken dat de samenleving meer aandacht krijgt voor de kunsten, en de kunsten meer aandacht voor de samenleving.’

Tien jaar later

In tien jaar tijd is het gratis tijdschrift sterk gegroeid. De oplage van zijn tweemaandelijkse nummers is verdrievoudigd tot 15.000 exemplaren, die verdeeld worden over heel Vlaanderen en Nederland. In 2010 kwam er een vast themadossier in elk nummer (zoals over Wallonië, stedelijkheid, alternatieve economie, gemeenschap, romantiek, de regeltjes van de kunst, …), en in 2011 werd het krantje een boekje. Tegelijk verschijnen steeds meer artikels enkel online op rektoverso.be, gratis voor iedereen. De redactie zelf werkt bewust nog steeds vrijwillig.

Op 6 september kreeg het tijdschrift uit handen van minister Joke Schauvliege een Vlaamse Cultuurprijs. Aldus de jury: ‘Zowel in gedrukte vorm als op de website probeert rekto:verso een breed publiek te bereiken en de kunsten op hun maatschappelijk belang te bevragen. De bijdragen zijn vlot leesbaar, maar hebben toch inhoudelijke diepgang. Ze vertrekken vanuit boeiende maatschappelijke invalshoeken en worden zeer ruim verspreid.’

Verjaardagsfeestje

Zondagochtend 13 oktober viert rekto:verso zijn tiende verjaardag in de Balzaal van de Vooruit, met de voorstelling van zijn jubileumnummer (‘tien ideeën voor de toekomst’) en drie brunchgesprekken tussen kunstenaars en niet-kunstenaars. Met hun mond vol gaan zij in gesprek over prangende vragen voor morgen en overmorgen. Wat staat er precies op het spel? En hoe gaan we daarmee om?

Auteur Tom Naegels en politiek socioloog Luc Huyse gaan in dialoog rond de toekomst van de democratie. Kunstenaar Nico Dockx en ex-radiomaker Jean-Pierre Rondas praten door over tendensen in de kunsten en het kunstenaarschap zelf. En choreografe Anne Teresa De Keersmaeker en bio-ingenieur Barbara Van Dyck hebben het over kunst en activisme. 

Meer info over ‘10 jaar rekto:verso, immer vooruit’ vind je hier.