MOGELIJKE
VIER weken geleden vroeg mijn papa of ik een speech wou geven op de opening van een festival over de toekomst. In een grote zaal, met veel mensen.
De toekomst…. Ik dacht onmiddellijk aan VEEL ijsjes én een nieuwe fiets met een goed zadel dat geen pijn doet aan de poep. Dat zou een fijne toekomst zijn. Meer hoeft dat niet te zijn.Maar zo zou de speech natuurlijk niet lang duren. Normaal zou het, volgens de grote mensen, maximum 18 minuten zijn. Niet langer. Vinden jullie het erg als ik het niet zo lang volhou? Ik ben tenslotte pas elf. Ik ben Noa.
Ik wil veel voor de toekomst. Auto`s horen daar niet bij. Wel een ecologisch toilet. Dat is een soort houten bak, daaronder is er nog heel veel plaats en daar is een gat in met een wc-bril op. Er is geen water om door te spoelen, en als je klaar bent moet je er zaagsel over doen. Dan kan je dat daarna weer gebruiken als mest voor de planten, die rondom of voor u in het toilet staan. EN HET STINKT NIET!
Ik zou ook vegetarisch willen worden zoals mijn zus. Spijtig genoeg, want vlees is echt wel lekker. Maar dat is beter voor het milieu. Ik zou ook minder bang willen zijn. Nu ben ik bij voorbeeld bang van vreemde mensen onder mijn bed en later word ik dan bang van vreemde mensen die mijn kinderen meenemen. Dat wil ik niet. Ik wil ook geen busongevallen meer met kinderen.
Er is veel te willen.
Op school lezen we soms oude verhalen, zoals over Mozes en zijn tien geboden. Dan leren we daar nog dingen over en dan moet je daar een toets over doen. De toets is het stomste, en dat leren ook. Ik geloof wel dat er een meneer heeft bestaan die iets goed heeft gedaan maar er worden daar veel dingen bij verzonnen die niet nodig zijn.
Het doet me wel nadenken.
De 10 geboden.
Welke zouden we nodig hebben voor de toekomst?
Het 10de gebod is voor mij dan: Eet geen vlees. Want het mag ook niet te gemakkelijk zijn.
Het is vreemd hoe ze vroeger naar mensen luisterden die ze niet eens kenden.en er zo dicht bij gaan zitten, op de grond of zo. Er hingen helemaal geen affiches uit. Het is cool dat je niet op voorhand weet wat er precies gaat gebeuren. Ik denk dat ik van vroeger veel terug wil. Oude verhalen van vroeger komen precies ook een beetje terug. Al de berichten en films over de opwarming van de aarde en het einde van de wereld doen me denken aan de ark van Noach. Misschien moet ik ook maar een raket bouwen.
Een schone lei. De raket van Noa.
Dan vliegt er op een dag door de ruimte een meteoriet groter dan de wereldbol. Die de aarde in hele hele hele kleine stukjes zal verbrijzelen. Of beter, de mensen hebben het van binnenuit vernietigd. En ik weet dat het zal gebeuren, niet omdat ik kranten lees, want dat doe ik niet. Ik lees rapporten. Wetenschappelijke rapporten.
Dus ik denk en denk en denk en ik heb een idee! Ik bouw een raket In het jaar 2043 die zo groot is dat iedereen die ik ken mee kan. Een maand voor de aarde definitief wordt vernietigd, roep ik iedereen bij elkaar om ons klaar te maken. En dan roept Marthe, dat is een vriendin van mij: “wat met de dieren?” Paniek. Gelukkig hebben we tegen dan de DNA-stalen van alle dieren.Om het toch niet te eenzaam te maken nemen we levende huisdieren mee,een koppel van katten, honden, koeien en varkens natuurlijk. Ook een beetje modder en gras. En één olifant. Het moet niet allemaal nuttig zijn.Ook een koppel hamsters, want mijn dochtertje van 11 zal daar zot van zijn. Tussen haakjes, in de toekomst heb ik vier kinderen van een bruine man, want dat zijn mooiere kinderen. Eén van onze vrienden is een leerkracht en dat zorgt voor ruzie. Mogen leerkrachten mee? Uiteindelijk beslissen we van wel, als ze beloven geen les te zullen geven. We zijn op tijd vertrokken als de aarde uit elkaar spat. Letterlijk. In miljarden stukjes.
Het is druk op de raket.
De hond maakt veel ruzie met de hamster. Maar de hamster lokt het uit. Die zegt namelijk tegen de hond dat hij dik is en de hond zegt “ik kan daar niks aan doen” en op een dag slaat de hond met zijn staart de hamster, waardoor die met zijn oog tegen een stoel vliegt. Vanaf die dag zullen alle toekomstige hamsters met een blauw oog rondlopen, hun linkeroog!
We hebben kookboeken mee met specialiteit IJs Crème Brûlée én rijstsoep van opa Luc.
Toch hebben we na een aantal jaren heimwee naar die uiteengespatte aarde.We keren terug naar de plek des onheils en wat zien we? De stukjes komen weer stilletjes aan dichter bij elkaar.
Na in totaal negen jaar in de raket zien we dat de aarde opnieuw aan elkaar hangt, maar deze keer is die vierkant. De hamster, die ruziemaker, wordt erop afgestuurd om te testen of we er weer op kunnen staan. Op 24 juli 2052 zet de hamster zijn eerste pootje op het wereldvierkant. Daar worden foto’s van genomen.
Daarna stellen we onze 10 geboden op
1. Boven al eet veel ijs
2. Er komen geen auto’s! En ook geen grijs!
3. Onze buik zullen we eren
4. De navel, daarentegen, moeten we negeren
5,6,7,8 zijn nog niet bekend, maar nummer 9 is: Ga veel op reis en lees boeken
10. Eet nooit vlees, maar neem een koek!!
We maken een gigantische achtbaan op ons nieuwe vierkant, om overal te geraken, bouwen kleine huisjes en ecologische toiletten. Het lijkt een beetje op de Middeleeuwen, maar dan zonder de erge dingen. Er komen chips in ons hoofd die we elk jaar veranderen zodat we niet naar school moeten gaan. De favoriete plek van de kinderen is de rand van het vierkant, want je kan je daar in de afgrond gooien zonder te vallen. Ah ja, niet te vergeten, we hebben fietsen met een goed zadel waar je poep geen pijn van doet.
Ik wil jullie allemaal nog iets toewensen voor de nabije toekomst.
Iedereen een ecologisch toilet. Giga-moestuinen. Geen files voor de werkenden. Leren breien met 4 priemen. Goeie vrienden. Minder snel boos worden. Leren sjorren om een cool kamp te bouwen. Koorddansen. En voor de kunstenaars in de zaal: dat jullie hier ook nog eens mogen staan.
En VEEL IJS.
