De volgelingen van Etienne Vermeersch

Na de beschamende opvoering van Vermeersch op Reyers Laat (Canvas 6 mei 2013) waarin hij zelfs pleitte voor de afschaffing van het woord islamofobie, heeft De Standaard (DS 11 mei 2013) voor een nieuw dieptepunt gezorgd door de notoire islam-basher van Groen, Lucas Vander Taelen, op te voeren. Hij is van mening dat de resoluties die senator Bert Anciaux heeft ingediend compleet hun doel voorbij schieten en dat een wet tegen islamofobie onwenselijk is. Islamofobie heeft immers niets met individuen te maken, zoals antisemitisme, maar alles met een religie.

De ontwerpresoluties in de Senaat, over de strijd tegen islamofobie, hebben duidelijk onrust veroorzaakt bij een deel van Vlaanderens “intellectuele elite”. De oude semantische discussie rond de term islamofobie breekt weer helemaal los en het zijn Vermeersch en zijn volgelingen die hierin het hogere woord mogen voeren. Dit is een verkeerde evolutie die gedragen wordt door allerhande media en het is al helemaal verkeerd om ervan uit te gaan dat de moslimgemeenschap, in de strijd tegen islamofobie, nood heeft aan bedenkelijke wetgevende initiatieven vanuit de linkerzijde.

Vele moslims én niet-moslims hebben al op indrukwekkende wijze een stem opgeëist in het maatschappelijke debat, en de pistes die door hen worden bewandeld zijn stukken interessanter dan die van de politieke rechter- én linkerzijde.

Bovenstaande semantische discussie kan alleen volgehouden worden, door raaskallende idioten, die een ontsporing van het maatschappelijke debat nastreven. Als islamofobie slechts een “religiekritiek” is, dan valt ze volledig onder de bescherming van de grondwettelijke vrijheid van meningsuiting. De islamofobie waar ik Vermeersch en Vander Taelen van beschuldig heeft in geen enkel opzicht te maken met een zinnige kritiek, maar alles met het – in de publieke opinie! – opleggen van de grootste aberraties binnen de moslimgemeenschap als de “gangbare islam”.

Dit is even onjuist als de “gangbare seksuele moraal in België” laten samenvallen met de zieke geest van Marc Dutroux. Vlaamse moslims verlagen zich niet tot zulke laaghartige argumentatiemethoden, maar het zijn toch Vander Taelen en Vermeersch die een breed platform door de media toegespeeld krijgen én bejubeld worden als moedige opiniemakers.

Wanneer opiniemakers, politici en andere intellectuelen zich verlagen tot deze twijfelachtige methode én tegelijk een ontegensprekelijke megafoonfunctie door verschillende media toegeworpen krijgen, dan is deze ‘situatie’ een duidelijke vorm van geconstrueerde én structurele islamofobie. Deze islamofobie heeft niets met de islamitische religie an sich te maken, maar alles met de moslims die in een zo slecht mogelijk daglicht gesteld moeten worden. Antisemitisme, anyone?

De macht van het woord

Deze “intellectuele” tegenstanders van een wet tegen islamofobie zijn goed in het spelen met terminologie. Ze gaan er prat op dat islamofobie niet bestaat, dat het gaat om een ideologisch concept waarbij moslims een slachtofferrol – uit intellectuele armoede – innemen. Hierbij proberen deze zelfverklaarde experts ons af te leiden van de ware debatten, van de echte problemen: de doeltreffende bestrijding van daden van racisme en discriminatie tegen moslims. Voor de duidelijkheid wens ik hier te onderstrepen dat een wet tegen islamofobie inderdaad onzinnig is, en vandaag de dag uitsluitend een bestaansreden kan hebben omdat de Belgische antidiscriminatie wetgeving een lege doos blijkt te zijn… tenzij het om Joden en andersgeaarden gaat.

Het Westen en haar maatschappelijke denkbeelden zijn al geruime tijd ontspoord, wanneer moslimgemeenschappen het lijdend voorwerp van de debatten uitmaken. Het volstaat om als burger in dit land te behoren tot een “verdachte religie”, met dank aan bovenvermelde heerschappij en de media, om geviseerd te worden. Mijn bewering is, hoe graag ik het wél zou willen, geen hersenspinsel. Er zijn genoeg studies en statistieken die dit staven. Het gevolg is dat men vaak belemmerd wordt door dagelijkse discriminaties (let hier op het concrete effect van geconstrueerde en structurele islamofobie) en dat het enige verweer dat men in handen heeft continu bespeeld wordt door het gesleutel aan de betekenis en connotatie van woorden die al dan niet bewust, ondersteund worden door vooringenomen mediacampagnes. In deze campagnes worden moslimburgers – vooral sinds 9/11 – eerder als een lijdend voorwerp beschouwd en het is in dit speelveld, waarin Vermeersch en zijn volgelingen de plak zwaaien, dat wordt beslist wanneer moslims zich al dan niet gediscrimineerd mogen voelen. Dit is werkelijk de omgekeerde wereld!

Het is duidelijk dat wie de inhoud van het woord beheerst, ook het debat in de gewenste richting kan (af)leiden. Daarom ben ik ervan overtuigd dat ons verzet tegen islamofobie niet bij het juridische aspect begint, maar bij het connotatief aspect. De connotatieve insteek – vanuit islamitisch oogpunt welteverstaan – zorgt er juist voor dat de valse semantische discussies van Vermeersch en Vander Taelen doorprikt kunnen worden.

Het versterkend effect van de media

De negatieve rol die gespeeld wordt door verschillende media is al meermaals vanuit De Andere Mening aangekaart, en we zullen deze rol met verve blijven spelen. De eerlijkheid gebiedt me eveneens om positieve evoluties in het medialandschap toe te juichen wanneer deze zich voordoen.

Het kan gaan om het Islamdossier ‘Tussen Meir & Mekka’ van de Gazet Van Antwerpen, maar ook en vooral om de groeiende aandacht voor stemmen binnen de moslimgemeenschappen. Zelfs De Standaard, hoewel het telkens om Marc Reynebeau gaat, blijkt een juister gedoseerde aandacht rond de verschillende moslimgemeenschappen en de desbetreffende debatten tentoon te stellen. (DS 13 en 15 mei 2013)

Het doet mij dan ook enorm plezier om de bewustwording van moslimburgers in dit land gestaag te zien groeien en opgemerkt te zien worden door redactieleden. Deze bewustwording zorgt onvermijdelijk voor onrust in politieke middens en verklaart ook voor een groot stuk de krampachtige en emotionele beslissingen om de vrijheid van moslims op heel wat vlakken in te perken, en dit in naam van begrippen zoals neutraliteit en religiekritiek. Moslims moeten absoluut vermijden om in deze valkuil te stappen. Deze hysterische emoties mogen niet beantwoord worden door emoties maar wel door waardigheid. De herdenking van de Maghrebijnse graven uit WO II in Antwerpen en Gembloux, het voorbije weekend, is een heel mooi voorbeeld van waardig reageren en van dit collectief bewustwordingsproces.

Wie het verleden beheerst, beheerst de toekomst

Politici en een aantal zelfverklaarde islamexperts gebruiken vaak het verleden om moslims in een verdomhoekje te duwen.

De overgrote meerderheid van de Vlaamse moslimgemeenschap doorloopt traag maar gestaag een groeiproces wanneer het aankomt op kennis van de eigen geschiedenis. Nochtans is dit de enige manier om de Vermeerschen en de Vander Taelens van onze contreien te counteren. Om het met de woorden van George Orwell te stellen: “Wie het verleden beheerst, beheerst de toekomst en wie het heden beheerst, beheerst het verleden”.

Moslims moeten niet rekenen op de schoolboeken of op de media om hun geschiedenis te kennen, want die is zodanig afgeknot en herleid tot duizend-en-één-nachtsprookjes met Sheherazade, Ali Baba en Aladin in de hoofdrollen. Niet dat ik geen liefhebber ben van het geromantiseerde erfgoed, maar moslims moeten collectief op zoek gaan naar hun verleden, van voor de Middeleeuwen tot het heden. De islam is niet wezensvreemd aan Europa, maar we hebben het bestaan van de islamitische eeuwen in Europa in een daad van collectief geheugenverlies uit de geschiedenis laten schrijven. Dit creëert een groot deel van de huidige misverstanden en ook vandaag kennen we hedendaagse geschiedvervalsingen in maatschappelijke debatten. Ik weiger zelfs te spreken van een islam in Europa, maar omarm des te meer een islam van Europa.

Waardig verzet

Alle migrantenkinderen, ongeacht het nu gaat om de tweede, derde of komende generaties, zijn Europese burgers. Zij hebben, net als elke andere Europeaan, het recht om bij te dragen aan de Europese cultuur. Dit onomkeerbare proces is een doorn in het oog van Vermeersch en zijn volgelingen. De vurigheid en agressiviteit waarmee deze seculiere fundamentalisten het maatschappelijk debat naar zich toe willen trekken verdient geen enkel begrip vanuit de verschillende (moslim)gemeenschappen in dit land.

Dat verschillende media hen bevoordelen is geen argument om ons verder het stilzwijgen op te (laten) leggen, en de toorn van verzuurde denkers te blijven ondergaan. Er is meer dan ooit nood aan een waardig verzet mét kennis van zaken.

Dat het verleden hierin een grote rol speelt is hierboven uitvoerig onderstreept, maar het is vooral de toekomst die van belang gaat zijn voor ons allen.

Neutraliteit als evolutief begrip is altijd kneedbaar geweest in functie van de tijd (1830-2013), de demografische samenstelling van een volk (religieus-vrijzinnig, conservatief-progressief, autochtoon-allochtoon, …) en de waan van de dag (media).

De tijd zal inderdaad uitwijzen in welke richting we met zijn allen zullen evolueren in dit land. De demografische samenstelling van een volk kan pas op volwaardige wijze een inbreng hebben in maatschappelijke debatten, als de individuele leden op gelijke wijze mogen deelnemen. De waan van de dag kunnen we enkel overstijgen door ononderbroken een kritische houding aan te nemen ten aanzien van media, politici, zelfverklaarde moraalridders én onszelf.

© 2013 – De Andere Mening – Abdelhay Ben Abdellah