Exclusief interview met René González, die als eerste van de Cuban Five vrij kwam
Nieuws, Wereld, Cubaanse Vijf, Cuba, Cuban Five, René González -

Exclusief interview met René González, die als eerste van de Cuban Five vrij kwam

Voor het eerst in 15 jaar wordt een humane beslissing genomen in de zaak van de Cuban Five. René González kan vrij in Cuba blijven nadat de rechter hem van de 3 jaar herintegratieverplichting in de VS ontsloeg. Initiatief Cuba Socialista kon hem als eerste interviewen nadat het bericht bekend werd.

maandag 6 mei 2013 22:40
Spread the love

Even opfrissen. De Cuban Five zijn vijf Cubaanse agenten die in terreurnetwerken in Miami geïnfiltreerd waren om er terroristische acties tegen hun vaderland te voorkomen. Op 12 september 1998 werden ze echter gearresteerd.

Na een politiek proces waarbij de jury geïntimideerd werd, de verdachten en hun advocaten geen vrije toegang kregen tot hun dossiers en getuigenissen ten voordele van de vijf niet weerhouden werden, volgde een veroordeling tot in totaal 4 maal levenslang en 77 jaar gevangenis! De twee hoofdaanklachten, die overigens niet bewezen werden, luidden ‘intentie tot spionage’ en ‘intentie tot moord’ (enkel tegen Gerardo Hernández). Onder druk van de internationale publieke opinie kregen drie van hen in 2009 strafvermindering. De Vijf krijgen ondermeer de steun van Amnesty International, van 10 Nobelprijswinnaars en van honderden politici en personaliteiten uit de culturele en syndicale wereld.

René González kwam als eerste van de Vijf op 7 oktober 2011 vrij, na het uitzitten van zijn straf. Het feit dat hij ook de Amerikaanse nationaliteit heeft werd echter als voorwendsel gebruikt om hem te verplichten nog drie jaar in de VS te verblijven in het kader van een herintegratieprogramma in de maatschappij. Dat betekende dat René nog drie extra jaar van zijn familie werd gescheiden. Zijn vrouw, Olga Salanueva, kreeg namelijk tot op heden geen inreisvisum in de VS.

Op 12 april laatstleden kreeg René van de rechter toelating om de afscheidsdienst van zijn op 1 april overleden vader in Cuba te gaan bijwonen. Tijdens zijn verblijf daar deed zijn advocaat opnieuw een aanvraag om René definitief op Cuba te laten blijven, in ruil voor het afzien van zijn VS-nationaliteit . Op 3 mei stemde de rechter in Miami daarmee in.

Voorlopig blijven de overige vier Cubanen, Fernando González, Antonio Guerrero, Ramon Labañino en Gerardo Hernández opgesloten in de VS. De zaak van Gerardo is de meest schrijnende. Hij kreeg 2 maal levenslang plus 15 jaar. Ook zijn vrouw, Adriana Pérez, krijgt geen inreisvisum van de VS om haar man te bezoeken.

Erwin Carpentier van Initiatief Cuba Socialista, was in Cuba naar aanleiding van 1 mei. Hij kon als eerste buitenlandse reporter, een interview afnemen van René.

Op welke manier ben je uiteindelijk in vrijheid gesteld? Waren er aanwijzingen dat dit zou kunnen gebeuren?

Ik heb de beslissing van de rechter gisteren, op vrijdag 3 mei, vernomen. We hadden er toch wel wat hoop op. De procedure om te proberen een einde te maken aan mijn gesuperviseerde vrijheid, zodat ik definitief naar Cuba kon, was al even geleden opgestart. In juli vorig jaar, had ik een aanvraag ingediend bij de rechter om naar Havana terug te mogen keren. In ruil stelde ik voor om bij de VS-vertegenwoordiging in Havana alle documenten in orde te brengen om afstand te doen van mijn Amerikaanse nationaliteit. Volgens de VS wetgeving moet je je buiten de VS bevinden om afstand te kunnen doen van die nationaliteit.

We vermoeden dat ze daar toen niet op ingingen omdat ze geen garantie hadden – buiten mijn woord – dat ik effectief van mijn VS-nationaliteit zou afzien als ze mij daarvoor naar Havana lieten gaan. Nu kreeg ik toestemming om naar Havana te komen naar aanleiding van het overlijden van mijn vader. Ik profiteerde van het feit dat ik hier al was om opnieuw een motie voor te leggen bij de rechter met het voorstel afstand van mijn nationaliteit te doen op de Amerikaanse vertegenwoordiging in Havana. Blijkbaar hadden ze daar geen argumenten tegen. Als je de kosten-batenanalyse maakt komt het hen zo ook voordeliger uit. Ik moet niet meer terug naar de VS en zij moeten zich daar ook niet meer om mij te bekommeren. We hoopten dus dat het erin zat. Vorige week maandag 29 april heeft mijn advocaat de vraag aan de rechter gesteld. De VS-overheid uitte geen bezwaar en op basis daarvan nam de rechter op 3 mei een positieve beslissing.

Hoe voelt het om vrij te zijn na zoveel jaren van gevangenschap en onrecht?

Het is een kleine overwinning. Niet dat we triomfalistisch moeten gaan doen. Want de realiteit is dat ik mijn straf tot de laatste dag heb uitgezeten, en zelfs nog een beetje meer. En we mogen vooral niet vergeten dat mijn vier ‘broers’ nog steeds vastzitten. Er is zeker nog niet genoeg druk uitgeoefend om het standpunt van de VS-regering tegenover de Cuban Five te veranderen. Het zou fout zijn om te denken dat we ons doel al bereikt hebben.

Natuurlijk voel ik me tegelijk erg gelukkig, omdat het voor mij nu allemaal achter de rug is. Ik ben 23 jaar geleden uit Cuba vertrokken. Mijn familie is door heel moeilijke tijden gegaan. We hebben amper iets meer dan een jaar samen in de VS gewoond. Daarna kwam de aanhouding en de gevangenis. Dit is mijn persoonlijke geval. Er zijn vier kameraden die nog steeds aan dit onrecht onderworpen zijn.

Tegelijk denk ik dat er een deur opengegaan is, er zijn dingen aan het bewegen. We moeten de druk blijven opvoeren en de strijd voor de vrijheid van de Vijf nog een versnelling hoger zetten. We moeten ons vooral ook focussen op de Noord-Amerikaanse samenleving. Alles wat we doen moet daarop gericht zijn, zodat elke politicus, journalist of burger in de VS wakker geschud wordt uit zijn onwetendheid over de zaak van de Cuban Five.

Het onrecht is er nog steeds, als er niets fundamenteels gebeurt dan sterft Gerardo in de gevangenis. We moeten onze strijd verder zetten totdat ook Gerardo’s situatie opgelost geraakt. Hij zit een erg zware straf uit, totaal onverdiend.

Wat betekent jouw vrijheid voor de strijd om de vrijheid van de rest van de Cuban Five?

Het is iets te vroeg om uit te maken welke rol ik precies kan spelen. Ik hoop dat mijn vier broeders in mijn vrijlating een sprankel van hoop zien. Vanaf nu zijn we met vier en niet meer met vijf. Eigenlijk ben ik er zeker van dat dit hen niet alleen hoopvol zal stemmen, ze zijn vast oprecht blij met mijn geluk. Hoe het verder zit met mijn rol in de strijd voor hun vrijheid weet ik dus nog niet exact. Alles is nog in ontwikkeling. Ik hoop dat het feit dat ik in Cuba ben motiverend werkt om de strijd nog verder op te voeren. Daar ben ik blij om en ik hoop dat ik veel kan bijdragen, zodat mijn vier broeders ook naar hier kunnen terugkeren.

Heeft u een boodschap aan de Belgische Cuba-solidariteitsbeweging? We zouden u ook heel graag willen uitnodigen op ‘Che Presente’. Ook dit jaar gaat dit grote solidariteitsfeest met Cuba door op ManiFiesta, op zaterdag 21 september. We zouden u daarvoor heel graag willen uitnodigen.

De Cuban Five zijn altijd al aanwezig geweest op Che Presente, ook al zaten we in de gevangenis! Jullie hielden ons via brieven op de hoogte. Onze zaak werd er nooit vergeten. Daar wil ik jullie in de eerste plaats voor bedanken, in naam van ons alle vijf. We hebben van jullie steeds veel liefde ontvangen. Ook onze families hebben steeds op jullie onvoorwaardelijke steun kunnen rekenen. Ik zou er persoonlijk heel graag bij willen zijn op Che Presente. Op dit ogenblik heb ik nog geen idee of het haalbaar is. Ik moet de afhandeling van de beslissing van de rechter nog afwachten. Maar ik zou echt heel graag deelnemen aan jullie solidariteitsdag en daar de Cuban Five vertegenwoordigen. Alvast bedankt voor de uitnodiging!

Tijdens de solidariteitsconferentie in Berlijn vorig jaar, heeft de Europese solidariteitsbeweging met Cuba beslist om een Internationale Onderzoekscommissie over de zaak van de Cuban Five te organiseren. Deze Onderzoekscommissie is gepland in Londen. We willen commissieleden met grote internationale reputatie uitnodigen zoals Desmond Tutu of Mary Robinson. Momenteel kunnen we al op de steun rekenen van personaliteiten als Angela Davis, Noam Chomsky en voormalig Cubaans parlementsvoorzitter Ricardo Alarcon. We hopen ook op uw aanwezigheid, alsook op die van Fernando, die in februari 2014 vrij zou moeten komen.

Reken zeker en vast om mijn beschikbaarheid. Niet alleen om deel te nemen maar ook om personaliteiten te overtuigen om in de commissie te zetelen of het evenement te ondersteunen!

De echtgenote van René, Olga Salanueva is er intussen bij komen zitten.

Olga, hoe voel je je nu René eindelijk weer thuis is, na al die jaren vol pijn maar ook vol strijd voor zijn vrijlating. Welke boodschap wil je ons meegeven?

Ik moet zeggen dat ik het allemaal nog niet ten volle besef. Het feit dat hij hier is, niet enkel op bezoek, maar dat hij voor altijd bij ons kan blijven… We zijn immens gelukkig. Maar dit geluksgevoel kan niet compleet zijn, totdat ze alle vijf vrijkomen (weent). René’s vrijlating is goed nieuws voor onze familie, maar voor het geluk van onze grote ‘Cubaanse familie’ en voor dat van de familieleden van de rest van de Cuban Five moet nog veel strijd geleverd worden.

Toch wordt nu duidelijk dat het mogelijk is. Gedurende al deze jaren van vechten voor hun vrijheid hebben we aan de weg getimmerd. Er zijn momenten geweest dat we twijfelden of de vrijlating van René wel mogelijk was. René zag zijn straf niet ingekort of opgeschort. Hij heeft ze volledig uitgezeten. Om hier te kunnen blijven dwingen ze hem wel om zijn Amerikaanse nationaliteit op te geven, een recht dat hij heeft meegekregen omdat hij daar geboren is. Maar goed, naast Noord-Amerikaan, voelt René zicht bovenal Cubaan.

Het is heel belangrijk dat René terug in Cuba is. Zeker voor ons gezin, waaruit hij lang afwezig is geweest. René heeft Cuba verlaten in 1990, bijna 23 jaar geleden. We hebben hem lange periodes moeten missen, omwille van de cruciale opdracht die hij vervulde. Vandaag is zijn terugkeer van groot belang om de strijd voor de vrijheid van de andere vier te trekken. Het feit dat ze de verplichting op gesuperviseerde vrijheid in Miami opheffen is ook een opluchting voor Antonio. Ook hij heeft in zijn vonnis een gesuperviseerde vrijheid vermeld staan, van vijf jaar in zijn geval. De terugkeer van René betekent hoop voor zijn moeder Mirtha, zijn zus Maruchi en de rest van zijn familieleden. Want Mirtha is al 81 jaar en de klok tikt verder. Als Antonio vrijkomt in 2017 en hij moet nog 5 jaar in de VS blijven, wordt het zeer moeilijk voor haar om nog op hem te kunnen blijven wachten.

Natuurlijk zullen we blijven strijden, zodat we niet tot 2017 moeten wachten op de vrijheid van Antonio, terwijl de rest in de gevangenis blijft. Fernando komt vrij in februari volgend jaar. We stellen onszelf als uitdaging de andere drie met hem vrij te krijgen. Dan zou er eindelijk een eind komen aan dit pad vol pijn en onrecht. We zijn de strijd steeds vol hoop en vol waardigheid blijven voeren. Maar het duurt te lang. We hebben allemaal teveel geleden.

Wijzelf genieten ten volle van onze brok geluk. We hielden er rekening mee dat onze kleinzoon Ignacio René twee jaar oud zou zijn tegen dat René volledig vrij zou komen. Gelukkig is het niet zo gelopen, en zijn we nu allemaal gelukkig samen. Een reden om te vieren, toch?

Bedankt René en Olguita voor dit interview. Onze vrienden in België, de ganse Cuba-solidariteitsbeweging, is heel erg blij met René’s vrijlating. Wees er maar zeker van dat we de strijd gaan verder zetten, en zullen blijven doorgaan tot alle vijf Cubanen vrijgelaten worden.

take down
the paywall
steun ons nu!