VS, kampioen van de mensenrechten?
Geen enkele andere maatschappij in de menselijke geschiedenis heeft zoveel van haar eigen burgers gevangen gezet. De cijfers tonen aan dat de Verenigde Staten meer mensen heeft opgesloten dan enig ander land: een half miljoen meer dan China, waar vijf keer meer mensen wonen dan in de VS.
Sinds de ‘war on drugs’ begon in 1970, steeg Amerika’s gevangenisbevolking met 700 procent tot 2,4 miljoen. Slechts vijf procent van de wereldbevolking leeft in de VS, maar het land herbergt 25 procent van de gevangenispopulatie ter wereld. Amerikanen besteden meer dan 70 miljard dollar belastingsgeld per jaar om één op 48 mannen van arbeidsgeschikte leeftijd gevangen te houden: massa-opsluiting op een schaal die ongezien is in de menselijke geschiedenis. Dit terwijl de geweld- en vermogenscriminaliteit er tussen 1988 en 2008 gedaald is met ongeveer 25 procent.
De VS is bovendien het enige land in de westerse geïndustrialiseerde wereld waar de doodstraf nog in gebruik is. In 1980 zaten er 691 gevangenen in ‘death row’, op dit moment zijn dat er 3189. (death row = ‘doodsrij’, de wachtcellen voor terdoodveroordeelden).
In 2008 was 90,7% van de federale gevangenen opgesloten voor niet-gewelddadige misdrijven (Bureau of Justice Statistics, december 2009). Er wordt aangenomen dat meer dan de helft van de 623.000 gevangenen in de gemeentelijke of provincie gevangenissen onschuldig is aan de misdaden waarvan ze worden beschuldigd. De meesten onder hen zijn in voorlopige hechtenis in afwachting van hun proces.
Meer dan 10% van de gevangenispopulatie zijn vrouwen. In de meeste landen is het aandeel van vrouwelijke gevangenen ongeveer één op twintig.
De VS sluit meer van zijn jeugd op dan enig ander land in de wereld, een weerspiegeling van de algemene trends. In 2002 alleen al werden ongeveer 126.000 jongeren opgesloten in jeugdgevangenissen. Ongeveer 500.000 jongeren worden ieder jaar naar detentiecentra gebracht.
Meer geld voor gevangenissen dan voor hoger onderwijs
In de afgelopen twee decennia is het geld dat de staten uitgeven aan gevangenissen zes keer meer gestegen dan de uitgaven voor hoger onderwijs. 2012 is voor de VS een mijlpaal. Voor de eerste keer, in Wisconsin, budgetteerde een staat meer belastinggeld voor gevangenissen en correctionele faciliteiten dan voor het hoger onderwijs. 2,1 miljard dollar ging naar de staatsuniversiteiten en 2,25 miljard dollar naar het Department of Corrections, aldus een persbericht van 27 augustus 2012. Commentaar van de schrijver van het artikel: “Zijn we gek geworden? Hoe kunnen we ons veroorloven om meer te besteden aan gevangenissen dan aan het hoger onderwijs in deze steeds meer concurrentiële kenniseconomie?”
Op 8 september verscheen het alarmerende bericht dat de staat Californië worstelt om te voldoen aan een gerechtelijk bevel om de gevangenisbevolking te verminderen, maar volgens een rapport van California Common Sense (nvdr: vzw die via informatieverstrekking transparantie van de overheid tracht te vergroten) blijkt nu dat de staat meer besteedt aan het strafsysteem dan aan het hoger onderwijs. Sinds 1980 zijn de overheidsuitgaven voor gevangenissen daar omhooggeschoten met 436 procent, terwijl de investeringen in het hoger onderwijs zijn gedaald met 13 procent (rekening houdend met inflatie).
The Huffington Post (nvdr: progressief-liberale nieuwswebsite) verduidelijkt: “Vijfenvijftig procent van de groei van de uitgaven voor gevangenissen is het gevolg van het feit dat steeds meer mensen in de gevangenis worden opgesloten. In de afgelopen drie decennia is het aantal gevangenen in Californische gevangenissen acht keer sneller toegenomen dan de bevolkingsgroei. Het rapport merkt op dat, terwijl de gemiddelde lonen voor werknemers van het wereldberoemde hoger staatsonderwijs zijn gestagneerd of zelfs gedaald (rekening houdend met de inflatie), de gevangenisbewakers aanhoudend loonsverhogingen hebben gekregen.”
Sinds 1980 heeft Californië één universiteitscampus gebouwd en 21 gevangenissen. Het budget voor het California Department of Corrections and Rehabilitation steeg van ongeveer 3 procent in 1980 tot 11,2 procent in 2012. Ondertussen is de financiering van het hoger onderwijs gedaald van 10 procent 30 jaar geleden tot ongeveer 6,6 procent dit fiscale jaar.
Waarnemers verwachten dat die trend zich zal doorzetten in alle staten van de VS. Het trieste is dat politici ook meer en meer de kosten van het hoger onderwijs afwentelen op studenten, terwijl niet bespaard wordt op de financiële kosten voor gevangenissen.
The war on drugs
Bijna driekwart van de nieuwe gevangenisopnames betreft veroordeeldingen voor geweldloze misdrijven. 49 procent van de veroordeelde gevangenen zitten vast voor geweldsdelicten. Misschien wel de belangrijkste factor achter de groei van de gevangenisbevolking is de “oorlog tegen drugs”. Het aantal gevangen drugscriminelen is vertwaalfvoudigd sinds 1980. In 2000 waren 22 procent van degenen die in de federale en deelstaat gevangenissen zaten veroordeeld voor drugsbezit.
Er waren meer dan 40 miljoen arrestaties voor drugsgerelateerde misdrijven in de afgelopen veertig jaar. Er zijn 50.000 arrestaties per jaar voor bezit van marihuana in New York City alleen al, één op de zeven gevallen die voor de strafrechter komen.
In Texas bijvoorbeeld, kan een persoon worden veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf voor het bezit van 4 gram marihuana. In New York, voorziet de in 1973 uitgevaardigde Nelson Rockefeller anti-drug wet in een verplichte gevangenisstraf van 15 jaar tot levenslang voor het bezit van 4 gram illegale drugs.
Ongeveer 50 procent van de mensen in de federale gevangenissen en 20 procent van de mensen in deelstaatgevangenissen zitten opgesloten voor drugsgerelateerde misdrijven. Maar het aantal is veel hoger als je ook diegenen meetelt die opgesloten zijn vanwege andere misdrijven (zoals diefstal) met betrekking tot het verkrijgen van drugs.
In 2003 waren 58% van alle vrouwen in de federale gevangenissen veroordeeld voor drugsdelicten. Zelfs wanneer vrouwen weinig of niet betrokken zijn bij de drugshandel, worden ze steeds meer gevangen gezet onder de huidige drugswetgeving, omwille van de bepalingen in het strafrecht, waardoor begrippen als ‘samenzwering’ en ‘medeplichtige aansprakelijkheid’ strafrechtelijk worden uitgebreid naar partners, familieleden en kennissen.
Racisme
De VS heeft het hoogste percentage ter wereld minderheden in gevangenschap.
De verdeling van de volwassenen onder correctionele controle is als volgt: één op 18 mannen, één op 89 vrouwen, één op 11 Afro-Amerikanen (9,2 procent), één op 27 Latinos (3,7 procent), en één op 45 blanken (2,2 procent). Het Amerikaanse Bureau of Justice Statistics concludeert dat de kans dat een zwarte man, geboren in 2001, naar de gevangenis zal gaan 32 procent is of één op drie. Voor Latino mannen bedraagt die kans 17 procent en voor blanke mannen is dat 6 procent. Dus zwarte jongens hebben vijf keer en Latino jongens bijna drie keer meer kans op een verblijf in de gevangenis dan blanke jongens.
Hoewel zwarten slechts 13 procent van de totale bevolking uitmaken, zijn zij goed voor 40 procent van de Amerikaanse gevangenen. Meer dan de helft van alle zwarte mannen zonder een middelbare school diploma komen in contact met de gevangenis op een bepaald moment in hun leven. Ongeveer 10,4 procent van de gehele Afro-Amerikaanse mannelijke bevolking in de Verenigde Staten tussen 25 en 29 jaar zit opgesloten.
Meer Afro-Amerikaanse mannen zitten in de gevangenis dan op de universiteit. In 2000 waren er 791.600 zwarte mannen in de gevangenis en 603.032 ingeschreven op de universiteit. Ter vergelijking: in 1980 waren er 143.000 zwarte mannen in de gevangenis en 463.700 ingeschreven op de universiteit. Er zitten vandaag zelfs meer Afro-Amerikaanse jonge mannen in de gevangenis dan op de schoolbanken. Er zijn nu ook meer Afro-Amerikaanse mannen in de gevangenis of in voorlopige invrijheidstelling dan dat er slaven waren in 1850, vóór het begin van de Burgeroorlog, volgens professor Michelle Alexander in het boek “The New Jim Crow: Massa Opsluiting in het tijdperk van Kleurenblindheid.”
70 procent van de gedetineerden in de Verenigde Staten zijn niet-blanken. Vijfenzeventig procent van de jonge zwarte mannen in Washington, DC zal enige tijd doorbrengen in de gevangenis. In de grote steden in het hele land hebben 80 procent van de jonge Afro-Amerikanen een strafregister. In 2009 heeft de New York Times statistieken gepubliceerd over het onevenredig hoog aantal gedetineerde zwarte mannen. Deze statistieken tonen aan dat ongeveer 25 procent van de vaders van zwarte kinderen op de leeftijd van 14 jaar (geboren in 1990) in de gevangenis zit. Zwarte mannelijke leerkrachten maken trouwens slechts ongeveer twee procent uit van het lerarenkorps in het hele land.
Immigranten
De VS heeft de grootste immigratie detentie-infrastructuur ter wereld, met inbegrip van 961 faciliteiten die hetzij rechtstreeks eigendom zijn van of onder contract vallen van de federale overheid.
Het aantal gedetineerde immigranten per jaar is sinds 2001 bijna verdubbeld, tot 390.000, sinds de immigratiehandhaving overgedragen werd naar het nieuw opgerichte Ministerie van Binnenlandse Veiligheid in 2003.
Gezien de privé-gevangenisindustrie afhankelijk is van vreemdelingendetentie, is het niet verwonderlijk dat de recente draconische immigratiewet in Arizona [SB 1070] werd ingevoerd met de hulp van private gevangenisbedrijven en lobbyisten. De wet geeft in Arizona aan de politie het recht om personen te arresteren en vast te houden die ervan verdacht worden zonder papieren in het land te vertoeven. In wezen wordt deze wet door mensenrechtenorganisaties bestempeld als het legaliseren van raciale profilering.
Law-and-Order Conservatieven
Politici worden gemakkelijker verkozen als ze stoere praat verkopen over misdaad. Dat is in België niet anders. Daardoor beland je in de VS verplicht in de cel voor het roken van een joint bijvoorbeeld. Begin een tirade over immigranten en vluchtelingen en de gevangenisbevolking groeit nog sneller.
Het lijkt alsof deze stoere politieke jongens (die beweren dat ze overheidsbemoeienis verafschuwen) staan te popelen om nog een strenger strafrechtelijk systeem in te voeren zodat de overheid nog meer het leven van de VS burgers kan bepalen. Het nieuwste anti-abortus wetsvoorstel, als het wordt aangenomen, zou de gevangenisbevolking nog verder verhogen door de invoering van gevangenisstraffen voor het hebben of het verstrekken van een abortus (zonder uitzonderingen, zelfs in geval van verkrachting)
De Three Strikes wet
Een groot aantal staten in de VS heeft een Three Strikes-wet waarbij iemand, die voor de derde keer veroordeeld wordt, een extra lange gevangenisstraf moet uitzitten. Meestal gaat het hierbij om 25 jaar tot levenslang. De term is afgeleid uit het honkbal. De wet leidt soms tot onbegrijpelijke toestanden en is uitgegroeid tot een zeer zieke grap, zoals levenslange gevangenisstraffen voor zogenaamde “gevaarlijke criminelen” wier derde overtredingen niet erger waren dan het stelen van een set golfclubs, een overval op een videotheek, of de dakloze man die voedsel gestolen had uit een gaarkeuken. In de Californische gevangenissen zitten ongeveer 7.000 gevangenen opgesloten als gevolg van die wet en ongeveer 350 van hen kregen hun definitieve “strike” voor diefstal. Alle zin voor verhoudingen is weg, zoals uit onderstaande voorbeelden mag blijken.
Twee jaar geleden brak Jeremy Stewart, een jonge Californische man, in in twee leegstaande huizen en stal een aantal juwelen. Hij was verslaafd aan crystal meth (methamfetamine) en stal om zijn verslaving te voeden. Inbraak in een woning wordt beschouwd als een ernstig misdrijf in Californië, en Jeremy had al twee veroordelingen (een voor een vorige inbraak en een tweede voor heling van gestolen goederen). In oktober 2010 werd hij veroordeeld tot zeventig jaar gevangenisstraf onder de Three Strikes wet voor het stelen van sieraden die minder waard waren dan de prijs van een oude auto.
Jeremy Stewart’s misdaden waren ernstig, daarover bestaat geen twijfel. Hij veroorzaakte aanzienlijk verdriet voor zijn slachtoffers, en ook voor zijn eigen familie. Maar als het gaat om iemand naar de gevangenis te sturen, zou een gevoel voor verhoudingen moeten prevaleren. Wanneer een veroordeelde inbreker een straf krijgt die bijna drie keer zo lang is als voor een moord, is er iets ernstig mis. Jeremy’s misdrijven waren allemaal gerelateerd aan zijn verslaving aan drugs. Veel staten in de VS hebben sinds lang erkend dat voor de behandeling van drugsgerelateerde criminaliteit, in plaats van bestraffing, een meer duurzame aanpak nodig is. De kans op strafvermindering is vrijwel onbestaande en Jeremy zal zijn twee kleine kinderen, nu één en drie jaar jong, niet buiten de bezoekkamer van een gevangenis kunnen ontmoeten.
Thomas Dye zit een straf uit van 167 jaar onder de Three Strikes wet voor een serieuze en een kleine diefstal en als derde vergrijp het stelen van een vrachtwagen.
Op 4 november 1995 had Leandro Andrade vijf videobanden gestolen van een K-Mart in Ontario, Californië. Twee weken later stal hij vier videobanden van een andere K-Mart in Montclair, Californië. Op het moment van deze twee misdaden in 1995 was Andrade al eens veroordeeld voor diefstal, woninginbraak, vervoer van marihuana, en ontsnappen uit de gevangenis. Als gevolg van deze eerdere veroordelingen werd Andrade tot levenslang veroordeeld.
Kevin Weber werd veroordeeld tot levenslang voor een inbraak in een restaurant na een drukke moederdag (vorige strafbare feiten: inbraak en geweldpleging met een dodelijk wapen). Het alarmsysteem ging af voordat hij kon vluchten. Toen Weber werd gearresteerd, zaten zijn zakken vol koekjes die hij wilde meenemen uit het restaurant.
Gregory Taylor zat een 25 jaar tot levenslange gevangenisstraf uit voor een poging tot inbraak in een gaarkeuken in 1997, en werd vrijgelaten ingevolge een arrest van de California Superior Court in 2010.
Santos Reyes in Californië pleegde als jongere een inbraak (inbreuk 1). De tweede inbreuk was een overval die aan niemand schade toebracht; na tien jaar zonder incidenten, werd Reyes veroordeeld voor meineed en, als gevolg van de Three Strikes wet, veroordeeld tot levenslang.
Zeventig procent van degenen die worden veroordeeld op grond van de Three Strikes wet in Californië, zijn gekleurde mensen.
Privatisering van de gevangenissen
De “war on drugs” en het hardere immigratiebeleid creëerden een enorme markt voor particuliere gevangenisexploitanten, die bijna 50 procent van alle federale vastgehouden immigranten huisvesten.
Private gevangenissen zijn de grootste business in de gevangenisindustrie. Ongeveer 18 bedrijven bewaken 10.000 gevangenen in 27 staten. Private gevangenissen krijgen een gegarandeerde hoeveelheid geld voor elke gevangene, onafhankelijk van wat het kost om hen te onderhouden. Volgens Russell Boraas, een privé-gevangenisbeheerder in Virginia: “het geheim van lage operationele kosten is een minimaal aantal bewakers voor een maximaal aantal gevangenen.”
De Corrections Corporation of America (CCA) heeft een ultra-moderne gevangenis in Lawrenceville, Virginia, waar vijf bewakers in dagdienst en twee ’s nachts, meer dan 750 gevangenen bewaken. In deze gevangenissen kunnen gedetineerden strafvermindering krijgen voor “goed gedrag”, maar voor elke overtreding krijgen ze 30 dagen toegevoegd. En dat betekent meer winst voor CCA. Volgens een studie van New Mexico gevangenissen, bleek dat CCA gevangenen acht keer minder “goed gedrag time” kregen toegekend dan die in de staatsgevangenissen.
Bijna 10 procent van de Amerikaanse gevangenissen zijn privé, gedomineerd door twee grote bedrijven: CCA en GEO Group. CCA en GEO Group beheren nu 16 procent van de federale gevangenissen en bijna 7 procent van de deelstaatgevangenissen met een gecombineerde omzet van bijna 3 miljard dollar in 2010.
Sinds 2001 steeg de omzet van CCA met 88 procent en zij verdienden meer dan 1 miljard dollar per jaar voor het achtste jaar op rij. Vandaag haalt CCA 40 procent van haar activiteiten uit opdrachten van de federale overheid, met inbegrip van Immigratie en Douane en het Federal Bureau of Prisons. De omzet van de GEO Group schoot eveneens omhoog, van 517 miljoen dollar in 2002 naar 1,3 miljard dollar in 2010, een stijging met 121 procent.
De CCA is op het aankooppad. De vennootschap, die is genoteerd op de New York Stock Exchange, stuurde eerder dit jaar brieven naar 48 staten, met het aanbod om hun gevangenissen te kopen. Om hun winstgevendheid aan te tonen, geeft het bedrijf de garantie dat de gevangenissen voor ten minste 90 procent volzet worden gehouden. Bovendien vragen ze een 20-jarig beheerscontract, bovenop de winsten die zij verwachten door minder geld uit te geven per gevangene.
Tussen 1990 en 2009 is het aantal gevangenen in private gevangenissen aangezwollen van 7.000 tot 129.000 gevangenen, een groei met 1.600 procent.
In een onlangs verschenen rapport, “Banking on Bondage: Massa Opsluiting en privé-gevangenissen,” onderzocht de American Civil Liberties Union (ACLU) de geschiedenis van de privatisering van gevangenissen en besloot dat privé-gevangenisbedrijven hun welvarend bestaan te danken hebben aan de torenhoge immigratiedetentie na 11 september 2001.
Op een conferentie met investeerders, twee maanden na 9/11, zei Logan, CEO van GEO Group: “Ik denk dat het duidelijk is dat er met de gebeurtenissen van 11 september een verhoogde focus op detentie is, zowel aan de grenzen als binnen de VS, en meer mensen zullen worden opgepakt. Dus dat is positief voor ons bedrijf.”
Slavernij
Gevangenen zijn onderdeel geworden van de economie, de productie en assemblage van producten voor grote bedrijven, terwijl de privé-gevangenissen zich hebben ontwikkeld tot multi-miljard dollar bedrijven.
De gevangenis geeft volledige werkgelegenheid aan jonge zwarten en latino’s. In plaats van de ontwikkeling van uitgebreide programma’s die echte opleiding en fatsoenlijk betaalde banen bieden, worden ze opgesloten en verplicht tot slavenarbeid.
Arbeid in federale gevangenissen wordt uitbesteed door Unicor, voorheen bekend als Federal Prison Industries, een quasi-publieke, winstmakende vennootschap gerund door het Bureau van Gevangenissen. In 14 gevangenisfabrieken produceren meer dan 3.000 gevangenen elektronische apparatuur voor land-, zee- en luchtcommunicatie. Unicor is nu de 39e grootste contractor van de Amerikaanse regering, met 110 fabrieken in 79 federale penitentiaire inrichtingen.
De meerderheid van Unicor’s producten en diensten zijn orders van het Ministerie van Defensie. Grote multinationals kopen onderdelen aan, geassembleerd voor de laagste lonen ter wereld, en verkopen dan de afgewerkte wapencomponenten met de hoogste winstpercentages. Bijvoorbeeld, Lockheed Martin en Raytheon Corporation laten in onderaanneming componenten vervaardigen, assembleren die dan en verkopen geavanceerde wapensystemen voor waanzinnige prijzen aan het Pentagon.
De lijst van ondernemingen die gebruik maken van deze slavenarbeid bevat de crème van de Amerikaanse bedrijven: IBM, Boeing, Motorola, Microsoft, AT & T, Wireless, Texas Instrument, Dell, Compaq, Honeywell, Hewlett-Packard, Nortel, Lucent Technologies, 3Com, Intel, Northern Telecom, TWA, Nordstrom’s, Revlon, Macy’s, Pierre Cardin, Target Stores, en nog veel meer. Al deze bedrijven zijn enthousiast over de economische voordelen die de gevangenisarbeid biedt.
Gevangenissen zijn afhankelijk van deze inkomsten. Aandeelhouders die geld verdienen aan deze slavenarbeid lobbyen voor langere straffen om hun personeelsbestand te kunnen uitbreiden. “Het systeem voedt zichzelf”, zegt een studie van de Progressive Labour Party, die de gevangenisindustrie ervan beschuldigt een imitatie te zijn van nazi-Duitsland met betrekking tot de gedwongen slavenarbeid en concentratiekampen.
De gevangenisindustrie is één van de snelst groeiende industrieën in de Verenigde Staten en tevreden beleggers in Wall Street. “Deze miljoenen dollar industrie heeft haar eigen vakbeurzen, congressen, websites en postorder/Internet catalogi. Ze heeft o.a. ook directe reclamecampagnes, architecten, bouwbedrijven, sanitaire toeleveringsbedrijven, voedselbedrijven, gewapende beveiliging, en gevangeniscellen in een grote verscheidenheid van kleuren.”
Volgens de Left Business Observer (nvdr: linkse nieuwsbrief over economie en politiek), produceert de federale gevangenisindustrie 100 procent van alle militaire helmen, munitieriemen, kogelvrije vesten, ID-tags, shirts, broeken, tenten, tassen en kantines. Naast deze oorlogsbenodigdheden, produceren gevangeniswerknemers anderzijds 98 procent van de totale markt aan diensten voor assemblage van apparatuur; 93 procent van de verf en verfborstels, 92 procent van de assemblage van kachels; 46 procent van kogelvrije kleding, 36 procent van de huishoudelijke apparaten; 30 procent van hoofdtelefoons / microfoons / speakers, en 21 procent van kantoormeubilair. Vliegtuigonderdelen, medische benodigdheden, en nog veel meer: gevangenen trainen zelfs blindegeleide honden.
Dit alles voor een hongerloon: gevangenen verdienen 23 cent per uur in Amerikaanse federale gevangenissen, waarvan verschuldigde boetes en schadeloosstelling van slachtoffers worden afgetrokken. De tycoons die hebben geïnvesteerd in de gevangenisindustrie, hebben een goudbron aangeboord. Ze hoeven zich geen zorgen te maken over stakingen of het betalen van een werkloosheidsverzekering, vakantiegeld noch over het tijdstip van betaling. Al hun werknemers werken full-time, zijn nooit te laat of afwezig als gevolg van familiale problemen, en bovendien, als ze weigeren om voor het hongerloon van 23 cent per uur te werken, worden ze opgesloten in isoleercellen.
Bovendien wordt er een loopje genomen met gezondheidsvoorschriften. Een federale rechtszaak, aangespannen door gevangenen en familieleden van FCI Marianna, een minimum security vrouwengevangenis in Florida, bevestigde dat de gevangenen onbeschermd blootgesteld werden aan giftige stoffen zoals lood, cadmium, kwik en arseen tijdens het recyclen van elektronische onderdelen.
Gevangenen werkten er onder het stof, zonder veiligheidsuitrusting of beschermende kleding, luchtfiltering of maskers. De aanklacht vermeldde dat giftige stoffen ernstige schade hadden veroorzaakt aan zenuwstelsel en reproductieve systemen, longschade, bot en vaatziekten, nierfalen, bloedstolling, kanker, angst, hoofdpijn, vermoeidheid, geheugenverlies, huidletsels, bloedsomloop en ademhalingsproblemen. Dit is één van de acht federale gevangenis recycling faciliteiten – waar 1.200 gevangenen werken – gerund door Unicor.
De brutaliteit in de Amerikaanse gevangenissen
De omvang en de brutaliteit van de gevangenissen zijn een moreel schandaal voor de Amerikaanse samenleving. Elke dag zitten minstens vijftigduizend mannen in eenzame opsluiting, in kleine cellen, waar ze niemand zien, niet mogen lezen of schrijven, en slechts één uur per dag alleen mogen “wandelen”.
Het Amerikaans gevangenisregime van overvolle gevangenissen, totale willekeur en uiterst ruwe behandeling van gedetineerden: het werd al meermaals aangeklaagd door mensenrechtenorganisaties. Maar niets is veranderd. Wel integendeel. Of dacht je dat Abu Graib en Baghram zomaar uit de lucht kwamen gevallen?
Het ministerie van Justitie bevestigde dat meer dan 216.600 mensen seksueel werden misbruikt in gevangenissen en huizen van bewaring in 2008, en minstens 17.100 van die misbruiken vonden plaats in een jeugdgevangenis.
Zwangere vrouwen zijn verplicht om ketens te dragen rond de buik en hun handen en voeten worden vastgeketend voor, tijdens en na de bevalling. Geen enkel ander land in de “beschaafde wereld” vindt vasthaken van zwangere gedetineerde vrouwen een noodzakelijke of gewenste procedure. De praktijk is herhaaldelijk en krachtig veroordeeld door het Comité tegen foltering van de Verenigde Naties, en door zowel de American Medical Association als het Amerikaans College van Verloskundigen en Gynaecologen. En diezelfde VS vindt zichzelf de kampioen van de vrouwenrechten !
Besluit
Is het Amerikaans strafsysteem het model dat we voor ogen moeten houden om de criminaliteit te bestrijden? Willen we daar naartoe? Uiteindelijk denk ik dat we moeten beginnen beseffen dat meer wetten en meer gevangenissen niet noodzakelijkerwijs leiden tot minder criminaliteit. Dat is al voldoende aangetoond in ettelijke wetenschappelijke studies. Als men daadwerkelijk de criminaliteit wil bestrijden, moet er worden geijverd voor een meer gelijke verdeling van de welvaart, meer groei van de werkgelegenheid, meer toegankelijke gezondheidszorg en onderwijs, meer begeleiding van jongeren in de kansarmoede, jongeren met problemen en drugverslaafden, en de verdere uitbouw – en niet inkrimping – van een efficiënte sociale sector. De louter repressieve aanpak zoals het intrappen van deuren, het verstoren van arme gemeenschappen, het opsluiten van arme mensen en jonge zwarten, zoals in de VS gebruikelijk is, dat is niet eens een pleister. Het is een schertsvertoning.
Maar als men kijkt naar de neoliberale maatregelen en privatiseringen die met lichtsnelheid worden doorgevoerd in Fort Europa, de sociale afbraak, de winsthonger van de misdadige bankensector en de multinationale ondernemingen, denk ik niet dat die noodzakelijke sociale maatregelen er snel zullen komen, tenzij we massaal op straat komen.
Besluit 2: “Alle beleidsniveaus moeten eindelijk hun verantwoordelijkheid nemen om onomwonden een ‘War on drugs’ te verklaren in Antwerpen”, aldus N-VA-voorzitter Bart De Wever op de nieuwjaarsreceptie 2012 van de Antwerpse afdeling van zijn partij. Daarmee gaat hij de weg op van Ronald Reagan, wiens ‘War on drugs’ tot schandalige wantoestanden heeft geleid, onnoemelijk veel leed heeft veroorzaakt, en ongeveer duizend miljard dollar heeft gekost. De ‘War on drugs’ heeft in de VS de drugsproblematiek niet opgelost, wel integendeel, en er gaan dan ook meer en meer stemmen op om die totaal onzinnige wet af te schaffen.
Besluit 3: Wie het bovenstaande heeft gelezen, zal met mij akkoord zijn dat de VS niemand lessen hoeft te geven in mensenrechten. Het oude adagium: “als iedereen voor zijn eigen deur veegt is heel de straat proper”, is voor Amerika meer dan ooit van toepassing. En in toenemende mate ook voor Europa.
En tot slot nog een vaststelling: 61 procent van de Amerikaanse volwassenen heeft een direct familielid dat diende in het leger. De Amerikaanse maatschappij is met andere woorden een gemilitariseerde samenleving. Waarom ben je een misdadiger als je een moord pleegt in eigen land, maar ontsnap je aan elke straf als je in naam van de democratie mensen mag vermoorden in landen die buiten het grondgebied gelegen zijn van de VS? Die dubbele moraal is nefast voor een beschaafde samenleving.
Noot: naargelang de bron zijn er in dit artikel cijfers die niet helemaal overeenkomen. Dit kan afhankelijk zijn van vele factoren, zoals het organisme dat de metingen heeft verricht of het tijdstip waarop de metingen werden verricht (2003 – 2012). Maar alle cijfers komen uit de hieronder vermelde bronnen en kunnen worden geverifieerd. Het belangrijkste wat door de cijfers wordt aangetoond, is dat het penitentiair en juridisch systeem in de VS serieus op drift zijn.
Bronnen:
http://www.businessinsider.com/americas-prison-system-is-out-of-control-2012-4?op=1#ixzz26EmhYqtF
http://www.pewtrusts.org/our_work_report_detail.aspx?id=29967
http://bjs.ojp.usdoj.gov/index.cfm?ty=pbdetail&iid=1763
http://motherjones.com/politics/2008/07/what-do-prisoners-make-victorias-secret
http://www.newyorker.com/arts/critics/atlarge/2012/01/30/120130crat_atlarge_gopnik
http://en.wikipedia.org/wiki/United_States_incarceration_rate
http://en.wikipedia.org/wiki/Youth_incarceration_in_the_United_States
http://www.michaelmoore.com/words/mike-friends-blog/how-to-waste-money-and-lives
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2012/jun/06/women-born-free-give-birth-in-chains
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/cifamerica/2012/jan/25/california-three-strikes-law
http://www.huffingtonpost.com/bill-quigley/fourteen-examples-of-raci_b_658947.html
http://www.presstv.ir/usdetail/207864.html
http://www.infoplease.com/ipa/A0881455.html#ixzz26FdIsv4g
http://www.nytimes.com/2008/04/23/world/americas/23iht-23prison.12253738.html?pagewanted=all
http://www.alternet.org/story/155199/private_prison_corporations_are_modern_day_slave_traders
http://www.huffingtonpost.com/2012/09/06/california-prisons-colleges_n_1863101.html
http://www.huffingtonpost.com/2012/08/28/spending-on-prisons-higher-ed_n_1835889.html
http://www.workers.org/2011/us/pentagon_0609/
http://www.time.com/time/nation/article/0,8599,430111,00.html#ixzz26FJT7W94
http://www.aclu.org/womens-rights/words-prison-did-you-know
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120129_049
