Ik zag weinig feestbeesten die de aanzet tot ‘smoren’ – niet te verwarren met ‘roken’ – als taboe beschouwden. De ene joint na de andere werd gerold.
Toen de organisatie zaterdag om tien na zes opriep tot een minuut stilte voor de slachtoffers die op Pukkelpop 2011 vielen, had ik het vermoeden dat de helft van de weide zo stoned als een garnaal in het gras lag. Men kon de klokken uit Hasselt horen luiden in het kleine Kiewit. Het was stil, sereen en respectvol. Het verheugde me dat niemand voor overlast zorgde, ook al waanden velen zich in een andere wereld.
Als de politie zou willen, zouden er kilo’s marihuana uit de campingtenten zijn gehaald, maar gelukkig hielden ze zich daar voor één keer niet mee bezig. Het zou toch verloren moeite geweest zijn, want ook naast de festivalweide dweilt de politie al jaren met de kraan open tijdens de zoektocht naar ‘verslaafden’ en ‘dealers’. Waarom?
Om de vorige generatie ervan te verzekeren dat het illegale middel hun theekransje met bijhorende lekkernijen niet zou verstoren. We leven niet meer in het Victoriaanse tijdperk. Eén op de vijf Belgen kwam reeds rechtstreeks in contact met marihuana. Eén op de vier rookt sigaretten. Het ene is legaal, het ander niet. Daar stel ik me vragen bij.
Zoals ik al vaak vernomen heb, geeft het gebruik van marihuana ‘rust’ en ‘doet het problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon’. Het wordt moeilijk om dat niet meer te geloven, vermits ik slechts één blik op mijn omgeving hoef te werpen om te concluderen dat het gebruik van marihuana sterker in de jongerencultuur ingeburgerd is dan het roken van sigaretten. Uit cijfers blijkt dat één op de drie jongeren van 20 jaar – mijn leeftijd – niet vies is van het plantaardige product. Frappant, toch?
Wat dacht u dus van de legalisering van cannabis? Of een andere aanpak? Want de zoektocht naar illegale kwekers zou enkel goed zijn als er een legaal alternatief voorhanden was… een alternatief dat er tot dusver nog niet is. Niet dat ik tegen die politionele acties gekant ben, maar hoeveel procent van de dealers zou de overheid al onderschept hebben? En misschien nog een relevantere vraag: Wat vindt u ervan dat uw belastingsgeld gespendeerd wordt aan een plant?
Als gespecialiseerde drugscentra de bevoegdheid zouden krijgen om marihuana te verkopen, kan de overheid de hele drugsstroom controleren en reguleren. Gebruikers zouden met zekerheid weten dat hun aankoop van goede kwaliteit is, waardoor onnodige risico’s – die nu genomen worden door de consumptie op straat – vermeden zouden worden. Daarnaast zou uw belastingsgeld gebruikt kunnen worden voor het pensioen van uw naasten of voor de heraanleg van uw straat. Accijnzen op de verkochte delen van de plant zouden de schatkist in elk geval goed vullen.
Laten we ook niet vergeten dat er personen zijn die de kracht van de plant gebruiken als pijnstiller. Mensen die sterk lijden onder ondraaglijke hernia’s en rugklachten kunnen hun pijn halveren door een afgewogen hoeveelheid cannabis te nuttigen. Dankzij de invoering van de wietpas in Zuid-Nederland worden de Belgen gedwongen zich in het illegale circuit te begeven. Daarmee geeft de overheid een verkeerd signaal en concludeer ik dat maar weinig partijen luisteren naar de wil van twintig procent van de bevolking. Een strenger drugsbeleid vormt bijgevolg dus ook een bedreiging voor de brave burger met rugklachten.
Opvallend hoeveel gebruikers onrechtstreeks pleiten voor die absolute legalisering door zich aan te sluiten bij de zogenaamde Canabis Social Clubs, zoals de vzw Trekt Uw Plant. Volgens de Belgische wetgeving mag elke Belg – volstrekt legaal – één cannabisplant bezitten. Die regel vormt de basis voor de oprichting van de clubs, maar sinds de invoering van de wietpas kunnen zij niet meer aan de vraag naar biologische kweek voldoen, waardoor tientallen mensen zich een weg moeten banen naar een inferieur alternatief. En dat alternatief vinden ze vaak op straat.
Wat de ministeriële richtlijnen nu voorschrijven is vis noch vlees. Drugs zouden meer in de handen van Volksgezondheid moeten liggen en minder in die van Justitie. Daarom, beste regering en verlichte politici, vraag ik u duidelijkheid met bijgevoegde tolerantie. Tolerantie voor één vijfde van uw kiezers. Gun de cannabisgebruikers in deze moeilijke tijden de hoop om te kunnen zeggen: “Laat ons nog wat groene thee drinken, terwijl we een stukje spacecake verorberen”.
Nick Lodewyckx schrijft geregeld bijdragen voor StampMedia
