Hedendaagse kunst in Brugge?
Cultuur, Lokaal, Brugge -

Hedendaagse kunst in Brugge?

Boekpresentatie van Peter Puype met aansluitend debat en het Brugse Bokrijk-imago: geen vertegenwoordigers van de stad, geen schepenen, geen journalisten en geen katholieke fundamentalisten op debat over hedendaagse kunst in Brugge in foyer Biekorf op 26 november n.a.v. tentoonstelling "Idol, Icon, Idiot" van Peter Puype in De Bond.

dinsdag 29 november 2011 12:28
Spread the love

Peter Puype: “Ja, ik werd gecensureerd.”
Lees zijn verhaal in Moon Art Gallery:
http://www.moonartgallery.be/index.php?option=com_content&view=article&id=228:idol&catid=37:beeldende-kunst&Itemid=81

De opinie van Johan Debruyne:

“Idol, Icon, Idiot”… Ik heb daar meteen een bewuste volgorde in gezien. “Idool”. Nooit was er meer idolatrie dan in deze maatschappij. Het gedoe wordt allengs zo buitensporig dat die halfgoden in geen tijd “Iconen” worden en uiteindelijk moeten ze opletten dat ze geen “Idioot” worden.

Ik denk spontaan aan een resem pausen, aan mensen die de grond kussen waar ze arriveren, zelfs Jan Hoet moet op z’n tellen passen, immers ook een paus en nu ook al in China verafgood, Vangheluwe, alhier indertijd ook al een beetje paus, maar ook aan Wally, Wendy, Maradona, Cruyff en vele, vele, vele anderen.

Maar er is ook heuglijk nieuws vandaag. Zo is er een begroting, Puype is na zijn passage in De Bond niét ten prooi gevallen aan een nervous break down, Koen De Brabandere heeft zojuist telefonisch een boekje besteld en naar verluidt zou een Brugse, uiteraard katholiek geïnspireerde vzw (of was het een confrèrie?) straks langskomen om te kopen wat er van Puypes boekjes nog overblijft. Of ze erop gaan plassen of de boekjes in brand gaan steken, daar zouden ze momenteel nog niet uit zijn…

Pas n.a.v. “That’s all folks”, een groepstentoonstelling in het Belfort een 2-tal jaar geleden schat ik, en volgens mij Dewildes beste tentoonstelling ooit, en het werk “Iconoclasm” heb ik Puype leren kennen en appreciëren. Wat later vond ik bepaalde video’s van Berni Searle van een onwezenlijke schoonheid en esthetiek, terwijl het oeuvre en het gedachtegoed van Puype me intrigeerden. Minder glad, meer inhoud. Zo is het vaak.

Als actieve Bruggeling en liefhebber van vooral actuele kunsten ben ik ondertussen ongeveer immuun geworden voor tegenkantingen en repressie in dit conservatieve nest (straks kan ik op een website en in een publicatie hopelijk mijn frustratie wat luchten), maar dat de installatie “Iconoclasm” hier kon,  vond ik merkwaardig!! Brugge blijft een van de meest enigmatische plekken ter wereld.

Maar dat het al snel uit was met de pret – stenen gooien naar Maria-beelden – verwonderde me  geenszins. Dat er leugens bij te pas kwamen (de kunstenaar zou onvoldoende gipsen slachtoffers in voorraad hebben gehad…), betreur ik. Kans verkeken.… Nog maar eens.  Ik vond het immers net een unieke test om te zien hoe veel mensen daartoe in staat zijn : ofwel om iets kapot te maken of om een icoon te vernietigen. Brugge heeft die kans de nek omgewrongen en dat vind ik onvergefelijk, net zoals het niet gebruiken voor beeldende kunst (oud of actueel, maakt me niet uit) van de oude gistfabriek, het Pandreitje, de Weyler-kazerne en het KBC-gebouw in de Steenstraat. Ik heb de indruk dat hier over dit soort zaken zelfs niet mag worden nagedacht. Ijssculpturen, shopping, eten, sterren, restaurants…

Ik zit hier wel met een enorm déjà-vu gevoel. In 1999, voor Jan Verhaeghe het Gezelle-jaar tot een meer dan behoorlijk einde zou brengen, werd hier in de Biekorf-zaal een debat gevoerd door een panel dat nogal wat gewicht in de schaal kon werpen. Zoiets lijkt zoveel jaar na datum niet meer mogelijk. Het vorige artistieke debat, dat over censuur ging, hebben we dan maar in Gent gevoerd, met professoren én specialisten, maar zonder resultaat,  en nu zit ik hier met Puype toch een beetje op een eiland.

Het is er wat hedendaagse kunst betreft in deze stede niet op vooruitgegaan, integendeel. Tenzij je de schelpen die her en der in de trottoirs zijn verzonken als actuele kunst zou bestempelen, natuurlijk. Ook aanstormende politici klagen dezer dagen over het Bokrijk-gehalte van de stad, maar je ziet ze zelden of nooit wanneer het over kunst gaat of wanneer er op dat domein calamiteiten gebeuren en het zijn baronnen of de burgemeester die bepalen wie om de zoveel tijd miljoenen krijgt om dingen te realiseren. Voor even. Een wintermaand of drie. Om toeristen te lokken en hotelbedden te vullen. Het moet klikken met de lokale macht. Dan geef je beter geen kritiek.

 

take down
the paywall
steun ons nu!