Nieuws, Samenleving, België, Stampmedia, Mechelen, Integratie, Saïd Aghassaiy, Migranten, Docudrama, Arbeidsmigratie, Marokkaanse diaspora, Gastarbeiders, Erfgoedcel, PRB-Metallurgia, Munitiefabriek, Mohammed Aghassaiy -

‘Niet zijn thuis’: eerbetoon aan Marokkaanse gastarbeider

MECHELEN - Vrijdag 11 november presenteert ShowArma Productions in samenwerking met Erfgoedcel Mechelen de première van ‘Niet zijn thuis’. Het docudrama draait in zaal Scala Mechelen. De film schetst de situatie van de Marokkaanse gastarbeiders tegen het eind van de jaren zestig.

maandag 7 november 2011 15:25
Spread the love

‘Niet zijn thuis’ gaat over de Marokkaanse generatie gastarbeiders die intussen met pensioen is. Hoe blikken zij terug op hun leven in België?

Met die vraag in het achterhoofd schreef Saïd Aghassaiy het verhaal van zijn vader die als gastarbeider in de Mechelse munitiefabriek PRB-Metallurgia werkte, ‘het boemmekot’ in de volksmond. Dat kwam vanwege de explosie die ooit in de fabriek plaatsvond toen zuurstofflessen in combinatie met scheikundige producten ontploften.

Wat ooit een prestigieuze en toonaangevende wapenfabriek was, is nu herleid tot een vervallen en verlaten stuk grond aan de Leuvense vaart. Door middel van unieke beelden van erfgoedcel Mechelen krijgt de kijker een beeld van de eerste Marokkaanse werklui die in ‘het boemmekot’ werkten. De film is een eerbetoon aan de Marokkaanse gastarbeiders die in de jaren zestig bijgedragen hebben aan de Belgische economie.

Ingrijpende beslissing

De film illustreert de weg die Mohammed Aghassaiy (Saïds vader) heeft afgelegd om van Marokko naar België te komen. Vader Aghassaiy kreeg het aanbod om in België te werken via een verre vriend die er al enkele jaren verbleef. Zijn gezin een dak boven het hoofd en eten garanderen, was zijn grootste motivatie om naar België te komen.

Mohammed Aghassaiy kwam uit een strikt moslimgezin, waar tradities erg belangrijk waren. Dat was in België niet het geval. Het was een ingrijpende beslissing omdat hij niet alleen zijn gezin achterliet, maar ook zijn houvast en zekerheid.

Het Nederlands vormde voor hem en veel Marokkanen in de jaren zestig, een grote barrière om te communiceren. Van integratie was er geen sprake en de enige bezigheid die hij had, was hard werken. Toen 5 jaar later zijn vrouw en kinderen overkwamen, was het een gevecht om hen een goede thuis te geven. Zijn hart en gevoel zaten in Marokko, maar lijfelijk was hij in België. Mohammed Aghassaiy heeft Marokko verlaten om voor zijn gezin te zorgen, en leeft daardoor in een land dat niet zijn thuis is.

Kaartverkoop via nietzijnthuis@live.be

© 2011 – StampMedia – Wouter Brouwers

take down
the paywall
steun ons nu!