Bekijk hier de volledige AV online, selecteer Vragen en Antwoorden. (van 0:07:30 tot 1:32:00 en 02:49:50 tot 02:51:40)

Vanaf 12u30 stroomde het volk toe in de kantoren van Intal. De mix van aandeelhouders, activisten en journalisten zorgde voor een opgewonden sfeer en een aangename drukte. In vergelijking met de vorige acties in 2009 en 2010, was er nu een nieuw element: de intentie tot het verkopen van Dexia-Israël.

Ook naar de verwachte aanwezigheid van vertegenwoordigers van de Vlaamse en Brusselse regering werd uitgekeken. Indien zij, als ‘grote’ aandeelhouders’, druk zouden zetten op Dexia, kon de hele zaak wel eens in een stroomversnelling geraken.

Aandeelhouders keren zich tegen Dexia-top over financiering kolonies

Ook tussen ‘onze’ aandeelhouders zaten interessante namen. Zo kwam Inna Michaeli, een Israëlische activiste van ‘Who profits from the occupation?’ speciaal hiervoor naar België. Who Profits is de organisatie die de bewijzen leverde voor de financiering van Israëlische kolonies door Dexia-Israël.

Ook Eric David, professor Internationaal Recht aan de ULB, woonde de AV bij en stelde daar een vraag over de juridische consequenties van geldstromen naar de kolonies.

Andere organisaties en personaliteiten die vragen stelden over Dexia-Israël waren Koen Van Brabant (Algemene Centrale ABVV), Bruno Buchet (burgemeester Viroinval), Sabah Meschi (medewerker Groen! in het Brussels parlement), François Sarramagnan (Solidarité Socialiste) en Ali Selvi (FOS – Socialistische Solidariteit).

Na een briefing bij Intal, trok een 50-tal actievoerders onder begeleiding van een groepje percussionisten, naar de gebouwen van Dexia, waar de AV zou plaatsvinden. Daar aangekomen bleek dat we niet de enigen waren met een boodschap voor Dexia: ook de vakbonden waren sterk vertegenwoordigd, om de riante bonussen van het management aan te klagen.

Tijdens de inleidende uiteenzetting over het jaarverslag kwam er reeds de bevestiging dat Dexia kopers zocht voor het Israëlische filiaal en eenmaal er de mogelijkheid was om vragen te stellen, werd voorgesteld om alle vragen rond Dexia-Israël te groeperen.

Een 25-tal aandeelhouders, aangevuld met vertegenwoordigers van het Vlaamse en Brusselse gewest, brachten al even zoveel thema’s aan: het belang van het internationaal recht, witwaspraktijken, de leningen aan Oost-Jeruzalem, de problemen met toegang tot gezondheidszorg, bewegingsvrijheid, water, veiligheid, landbouw, de ethische code van Dexia, de problemen van de partnerorganisaties, zal Dexia schadevergoeding betalen, zijn de bestuurders er zich van bewust dat ze mogelijk medeplichtig zijn aan oorlogsmisdaden, … .

En hoewel CEO Pierre Mariani, volgens De Standaard, voorzitter Jean-Luc Dehaene discreet signaleerde om de tussenkomsten te onderbreken, werd de Dexia-top gedurende 1 uur en 20 miniuten het vuur aan de schenen gelegd.

Dexia-top kan verantwoordelijkheid niet ontlopen

Daarna was het de beurt aan voorzitter Jean-Luc Dehaene om te antwoorden. Dat Dexia-Israël al sinds zijn aantreden (in 2008) geen investeringen meer heeft gedaan in de Israëlische kolonies, dat was iets wat we hadden verwacht te horen, hoewel het niet correct is.

Dat Dexia de reeds gedane investeringen, die doorlopen tot 2017, niet kon annuleren, klonk als het standaardpraatje dat hij sinds 2009 maakt. Maar de expliciete mededeling dat het management Dexia-Israël zo snel mogelijk wilt verkopen, tegen de zomer, indien nodig met verlies, dat was niet helemaal wat we hadden zien aankomen.

Toen hij erna aan toevoegde dat Dexia bereid is om, na de verkoop, Palestijnse projecten te steunen, bleek dat de campagne nog succesvoller is dan verwacht.

Na het antwoord van Jean-Luc Dehaene reageerde Mario Franssen nog in naam van het platform. Zo beloofde hij Jean-Luc Dehaene dat het platform nauwlettend zal toezien op de verkoop van Dexia-Israël en nodigde hij de voorzitter uit om samen te zitten over de manieren waarop Dexia projecten die een rechtvaardige vrede ten goede komen, kan steunen.

Iedereen tevreden dus na de AV, maar met een gezonde portie achterdocht. Want hoewel Jean-Luc Dehaene alle verantwoordelijkheid bij de vorige directie en raad van bestuur probeerde te leggen, is hij al meer dan twee jaar voorzitter zonder dat er concrete wijzigingen in het Israël-beleid zijn doorgevoerd. Logisch dus dat we de druk nog even op de ketel houden, te beginnen met de actie van zaterdag 14 mei.

Bekijk hier meer foto’s van de actie.

Mario Franssen

Mario Franssen is medewerker bij de beweging Intal en woordvoerder van het platform ‘Israël koloniseert – Dexia financiert’