Een omslag van de Vlaamse economie: van willen maar niet kunnen (of niet mogen)
Opinie, Nieuws, Milieu, België -

Een omslag van de Vlaamse economie: van willen maar niet kunnen (of niet mogen)

Natuurlijk is een Vlaamse economie op maat van mens en planeet nodig en haalbaar, zoals John Crombez en andere Vlaamse Volksvertegenwoordigers van sp.a duidelijk stellen (DeWereldMorgen 10 maart 2011). Alleen is het de Vlaamse regering die voortdurend op de rem staat als het gaat over de transitie van ons economisch en maatschappelijk weefsel, schrijft Filip Watteeuw (Groen!).

woensdag 16 maart 2011 14:42
Spread the love

Natuurlijk is een Vlaamse economie op maat van mens en planeet nodig en haalbaar, zoals John Crombez en andere Vlaamse Volksvertegenwoordigers van sp.a duidelijk stellen (DeWereldMorgen 10 maart 2011). En inderdaad, het is vooral een kwestie van willen.

Maar dat het Vlaams Parlement enkel nog de uitgemeten voorzet van de Vlaamse regering zou moet binnenkoppen is gewoon lachwekkend. Want het is de Vlaamse regering die voortdurend op de rem staat als het gaat over de transitie van ons economisch en maatschappelijk weefsel. Enkele ‘groene’ zinsneden in het Vlaams regeerakkoord veranderen daar weinig aan.

Tijden van besparingen illustreren meestal goed waar een regering al dan niet naar toe wil. Want net dan moeten keuzes worden gemaakt. Zo was de kaasschaaf van de Vlaamse regering heel erg ontluisterend voor de groene ambities van de regering Peeters II. Door besparingen gelijkmatig door te trekken over alle beleidsdomeinen kon de regering vermijden om keuzes te maken.

Het resultaat was dat ook beleidsdomeinen die belangrijk zijn voor de transitie inleverden. Zo bespaarde de regering sterk op onderzoek en ontwikkeling. Het budget voor O&O is teruggevallen tot het niveau 2003 terwijl we eigenlijk fors vooruit zouden moeten gaan. Ook dit jaar zullen de middelen van het Agentschap voor Innovatie door Wetenschap en Technologie (IWT) al in de zomer uitgeput zijn. Het is dan wat goedkoop als John Crombez zegt te willen inzetten op onderzoek en ontwikkeling.

Maar ook buiten de besparingsoperaties blijkt telkens weer dat de Vlaamse regering niet kiest voor transitie. Het zou bijvoorbeeld van groene ambitie getuigen om een gedurfd materialenbeleid, zoals Cradle to Cradle te realiseren. Maar het is vanzelfsprekend dat daartoe het aantal verbrandingsovens moet worden ingeperkt. Afvalverbranding staat haaks op het C2C –idee en maakt het onmogelijk.

Maar minister Joke Schauvliege (CD&V) wil een moratorium op verbrandingsovens zelfs niet in overweging nemen.
Of neem nu de infrastructuurvraag. In het Groenboek Nieuw Industrieel Beleid pleit de Vlaamse regering voor ‘nieuwe infrastructuren nodig voor hernieuwbare bronnen of ketensluiting’. Dat is goed maar als het er op aan komt herhaalt de regering haar ouderwetse pleidooi voor meer wegen.

Hoe moeten we anders de verbreding van de Brusselse Ring begrijpen? Of die extra rijstrook op de E313? En het pleidooi voor nieuwe Noord-Zuidverbindingen in Limburg, de Kempen of Oost-Vlaanderen? Ondanks alle green washing blijft de Vlaamse regering Vlaanderen Transitland als motor voor een economische relance naar voor schuiven. Onder tussen kleedt minister Crevits (CD&V) De Lijn verder uit. Dit heeft weinig of niks te maken met transitie.

Als de Vlaamse regering zo overtuigd is van een duurzame economie, waarom ligt er dan geen groen investeringsprogramma voor om de Vlaamse economie via een groene motor terug aan te zwengelen? Een proeftuin hier en daar blijft toch maar schamel.

Ook voor Groen! zijn die discussies over promotiebudgetten of raden van bestuur niet de essentie. Als Vlaanderen in Actie een goed plan voor een duurzame omslag was, dan zou geld voor goede communicatie meer dan verantwoord zijn. Nu is het gewoon weg gesmeten geld.

Als de regering een orgaan zou opstarten om de uitbouw van de groene economie in Vlaanderen met veel enthousiasme aan te zwengelen, dan zou de discussie over de raad van bestuur wellicht onnodig zijn. Nu wil elke Vlaams minister vooral zelf één of andere instelling oprichten waarmee dan kan gescoord worden in de media. Dat er dan naast elkaar wordt gewerkt, zonder enig dwarsverband is niet goed voor de transitiedynamiek.

Groen economisch beleid kan je niet voeren met de handrem op. Je moet voluit kunnen gaan. Deze Vlaamse regering waar de partijen elkaar het licht in de ogen niet gunnen is daar gewoon niet toe in staat. Het Vlaams Parlement moet de regering wel uitdagen en aansporen om transitie ernstig te nemen. En dat kan beter.

De Vlaamse regering probeerde met een Groenboek discussie uit te lokken over het Nieuw Industrieel Beleid. Een erg belangrijke discussie voor de transitie. Het was teleurstellend dat enkel Groen! uitgebreid en inhoudelijk reageerde. De mogelijkheid om een fundamentele discussie te voeren werd niet aangegrepen door de meerderheidspartijen. Was het niet kunnen? Niet willen? Misschien was het wel een kwestie van niet mogen?

take down
the paywall
steun ons nu!