Jef Ulburghs verwoordde zijn engagement als volgt: “De christelijke god kan je alleen maar ontdekken in de gelaatsuitdrukking van de lijdende, strijdende en hopende mens. Het lijden van Christus herhaalt zich elke dag opnieuw in de vernederingen en het onrecht waarvan de onderdrukte mens het slachtoffer wordt en waartegen hij zich verzet”.

Van het bisdom Hasselt verkreeg hij de vrije hand om op zijn eigen manier ‘van onderuit’ te werken. Hij kreeg een klein appartementje toegewezen in Zwartberg, waar ondergetekende het geluk had om twee jaar met hem samen te wonen. Jefs radicale keuze voor de mensen die in onrecht leven, vertaalde zich in allerlei acties die hij samen met hen opzette.

De mijnwerkers hadden een speciale plaats in Jefs hart. Tijdens mijnstakingen stond Jef steevast aan de mijnpoort om de mijnwerkers te steunen. Hij zette zich ook in voor de mensen in de cités. Samen met jonge idealisten organiseerde hij buurtwerkingen die de achterstelling in de wijken aan de kaak stelden. Hierdoor kwam Jef in conflict met de kerkelijke en de politieke overheid.

Gesteund en voluit aangemoedigd door zijn groeiende achterban besloot Jef Ulburghs begin jaren ’80 ook actief aan politiek te doen. Als onafhankelijke ‘Doorbraak’-kandidaat van de socialistische partij werd Jef Ulburghs bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1982 in Genk met glans verkozen. In zijn zog werden nog meerdere ‘Doorbraak’-adepten verkozen. Jef Ulburghs drukte vanuit de oppositie zijn stempel op de Genkse politiek en kon heel wat zaken realiseren, vooral in de achtergestelde arbeidersbuurten.

In 1984 kreeg Jef voor ‘Doorbraak’ en de SP een strijdplaats aangeboden voor de verkiezing van het Europees parlement. Hij behaalde zijn zetel en bleef één legislatuur Europarlementslid. Hij bespeelde vanuit Straatsburg zijn vertrouwde thema’s en wist ze een Europese dimensie te geven.

Toen hij de politiek inging kwam hij in een groot conflict met de kerkelijke hiërarchie. Een pastoor bij de socialisten, dat kon niet. Jef kreeg verbod om nog de mis op te dragen in de kerk van Zwartberg. De paralel met priester Daens is rap gemaakt. In de gemeenteraad van Genk bracht hij de problemen van de mijnwerkersbuurten naar voor. Hij kreeg het vaak aan de stok met toenmalig burgemeester Louis Gaethofs. Maar Jef deed door. Hij werd hierin telkens aangemoedigd door buurtbewoners wiens problemen Jef op tafel legde.

Na zijn mandaat in het Europese parlement kreeg Jef geen plaats meer op de SP-lijst. De partij riep de leeftijdsgrens in. Toen zocht Agalev Jef aan om bij hen op te komen. Voor het eerst veroverde het toenmalige Agalev een senaatszetel in Limburg.

Op latere leeftijd had Jef nog de kracht om te doctoreren aan de universiteit van Louvain-la-Neuve met een proefschrift over het subsidiariteitsbeginsel. Hij schreef ook meerdere boeken. Tot kort voor zijn dood deed hij nog de mis voor de Italiaanse gemeenschap in Beringen en Zolder.
 
De uitvaart heeft plaats woensdag om 10u30 in de kerk van Zolder.