We moeten allemaal langer werken, maar brugpensioenen blijven dé manier om oudere werknemers weg te sturen. Aangezien brugpensioen duurder maken nauwelijks helpt, ziet GEERT VERMEIR maar één oplossing: schaf het af.
Zo begint het stukje in De Standaard. De zin die hierop volgt is evenwel correct : “Een mens zou er moedeloos van worden. De manier waarop GM-arbeiders op hun 50ste de arbeidsmarkt worden uitgewerkt, roept in deze tijden bijzonder veel vragen op.”
Want inderdaad: deze mensen, alsook vele anderen, worden de arbeidsmarkt buitengewerkt. Is dit de schuld van het brugpensioen? Natuurlijk niet. Door de jaren heen heeft men het systeem verkracht waardoor het nu voor werkstelers het instrument bij uitstek is om mensen collectief te ontslaan.
In hetzelfde stuk slaat Geert Vermeir zelfs een tweede keer de nagel op de kop. Als 50-plusser is het een bijna hopeloze zaak geworden om nog terug werk te vinden.
De kans dat een werkloze 50-plusser in België ooit nog terug aan het werk gaat, is vrijwel nihil. Dat stelden onderzoekers van de KU Leuven enkele weken geleden vast. Toen bleek dat een Belgische 50-plusser bijna acht keer minder kans op een baan heeft dan een Noorse.
Helaas gaat hij dan wel heel kort door de bocht. Dat de arbeidsmarkt geen gesloten vat is, daar zijn we ons allemaal van bewust. Maar zomaar even stellen dat de bruggepensioneerde trouwens toch niet vervangen wordt, is iets neerschrijven om er snel van af te zijn. Want daar ligt natuurlijk een groot deel van het probleem. Er zijn immers voorbeelden zat van bedrijven waar 50-plussers, en andere ontslagen werknemers, vervangen zijn geworden door werksmekers met precaire contracten. Vaten die dus wel gesloten waren maar eerst werden leeg gegoten en nadien zachtjes terug werden bijgevuld. Broodroof van de bovenste plank en een uitholling van het systeem. Maar dat verzwijgt Geert Vermeir liever.
Al geef ik hem wel gelijk dat de ontrading voor de werkstelers niet ver genoeg gaat. Dat het forfaitaire progressief werd gemaakt was een kleine stap vooruit. Blijkbaar is de kost voor de werkstelers nog steeds een kleintje om misbruik te maken van het systeem dus moeten we het gewoonweg nog wat duurder maken. Hoe wansmakelijk is het immers dat een bedrijf waar wij als belastingbetaler zovele miljarden hebben ingestoken nu zo makkelijk, en goedkoop, onze collega’s bij het vuilnis kan zetten.
Vervolgens schetst Geert Vermeir nogmaals een juist probleem maar koppelt hij dit spijtig genoeg aan een, weeral, verkeerde oplossing. Bovendien heeft hij het ook enkel over in dienst nemen. Het in dienst houden blijkt immers ook niet de sterkste kant te zijn van de werkstelers. Maar dat heeft hij dus blijkbaar liever niet gezegd.
Uit onderzoek van het Kenniscentrum van SD Worx blijkt dat de bereidheid van werkgevers om ‘ouderen’ voltijds in dienst te nemen afneemt naarmate medewerkers ouder worden
Dus wil Geert Vermeir het brugpensioen (en canady dry, de landingsbaan,..) allemaal afschaffen. Het geld dat dan vrijkomt moet dienen voor de activering van jongere en oudere werklozen. In dezelfde context schaffen we ineens de loonbarema’s op basis van anciënniteitt af en belonen we voortaan op basis van de bijdrage aan het bedrijfsresultaat.
Anders gezegd bedoelt Geert Vermeir dat we de ouderen onder ons die zonder werk komen te zitten maar aan hun lot moeten overlaten. Dat werkgevers van hen af willen en dus allerminst geneigd zijn om hen aan te nemen is volgens Vermeir de logica zelve. Ben je echter één van de gelukkigen die wel mogen blijven werken na hun 50ste dan moet je er zelfs niet aan denken om beloond te worden voor je jaren dienst. Nee, je zal moeten inleveren als jou bijdrage aan het bedrijfsresultaat vermindert.
Het is al ver gekomen dat het probleem van de werkloosheid en de misbruiken die hier aan vooraf gaan bij de werksmekers wordt gelegd. Eerder dan de geslagen hond te straffen zou ik kiezen om het baasje te straffen dat de slagen uitdeeld.
