Terwijl Rusland haar greep op het Westen verhoogt, en China het moeilijk heeft maar toch recht blijft. Komt Centraal-Azie in het oog van China. In China is elke Centraal-Aziatische minderheid vertegenwoordigd. Precieze cijfers ken ik niet. China is dus geen land van Han-Chinezen, maar kent veel minderheden zoals deze uit de buurlanden.

Kazachstan dat ten Zuiden ligt van Siberië is een land van steppe. Je kan bijna zeggen dat deze doorloopt tot in Hongarije. In een de zuid-oostelijke uithoek bevindt zich de oude hoofdstad Alma Ata. Deze is redelijk geïsoleerd, maar is een belangrijke toegangspoort tot China. Deze weg is vrij, maar wordt door camera’s, satelieten en politie bewaakt. Echter gaat het in Kazachstan niet om transport, maar om graan. Kazachstan is de graanschuur van China.

Uzbekistan is een industrieel land, met een zekere welvaart, maar de mensen vluchten daar in de bergen. Uzbekistan is de hoofdplaats van Internpol en krijgt steeds meer Islamitische invloeden. Turkije en Erdogan investeren hier massaal, normaal wordt dit het industriële hart van de duurzame en hybride autosector voor China. Ze rijden daar al lang met Witte Chevie’s.

In Kirgizistan zal er een culturele revolutie plaatsvinden, China opent er de weg om cultureel in te grijpen. Dat wil ze doen door culturele centra die haar cultuur uitdragen en natuurlijk samenwerken op vlak van cultuur en cinema. Op Chinees tourisme heeft ook haar oog laten vallen op Kirgiezië, je kan er overgens heerlijke hotpot eten.

Het is duidelijk dat dit voor China makkelijk binnengehaalde slagen zijn. Hun soft power is voldoende om hier in deze regio een belangrijkere rol van betekenis te spelen. Verder onderzoek moet uitmaken of er ook hard power komt, want over Turkmenistan en Tajiekistan wordt natuurlijk niet gesproken.